18875

3. Zasada prawdziwości: należy odzwierciedlić wszystkie środki gospodarcze i źródła ich pochodzenia będące własnością danego przedsiębiorstwa, mimo, że mogą się znajdować poza przedsiębiorstwem, np. środki trwałe wydzierżawione innym podmiotom; odzwierciedlenie musi być zgodne z rzeczywistym stanem. Należy wszystkie składniki bilansowe wycenić zgodnie z rzeczywistą ceną jednostkową czy też rzeczywistym kosztem wytworzenia takich środków, jak np. produkty gotowe i półfabrykaty; rzeczywista cena jednostkowa to cena nabycia, na którą składają się cena i koszty zakupu.

Wp_ły w_zdarzeń gp_spoda rczyc h _na bilan s

Pierwszym teoretykiem, który sklasyfikował zdarzenia w 4 podstawowe grupy na przełomie XIX i XX w. Był J.F. Schan

1.    operacje gospodarcze wywołujące zmiany tylko po stronie aktywów, jeden składnik aktywów zwiększa się, a drugi zmniejsza się o wartość operacji. Np. wpłata gotówki z kasy do banku lub wpływ należności od odbiorcy na rachunek bankowy (A+Z-Z=P)

2.    operacje gospodarcze wywołujące zmiany tylko po stronie pasywów, przy czym jeden składnik pasywów zwiększa się, a drugi zmniejsza o wartość operacji. Operacją tego typu jest przeznaczenie części wyniku finansowego (zysku) na powiększenie funduszu przedsiębiorstwa (A=P+Z-Z)

3.    operacje wywołujące zwiększenie jednego składnika aktywów z równoczesnym zwiększeniem jednego składnika pasywów, co powoduje wzrost sumy bilansowej o wartość operacji. Do tego typu operacji można zaliczyć zakup materiałów od dostawcy, zapłata nastąpi w terminie późniejszym (A+Z=P+Z)

4.    operacje wywołujące zmniejszenie jednego składnika aktywów z równoczesnym zmniejszeniem jednego składnika pasywów, co powoduje zmniejszenie ogólnej sumy bilansowej o wartość operacji. Przykładem jest spłata zobowiązania wobec dostawcy ze środków posiadanych na rachunku bankowym (A-Z+P-Z)

Konto I zasady jego funkcjonowania

Definicja „konto" jest to dwustronna tabela (rachunek), która służy w rachunkowości, ale i w innych naukach ekonomicznych do rejestracji, planowania i bilansowania przeći2wstawnie skierowanych strumieni, tj. przychodów (zwiększeń) lub rozchodów (zmniejszeń) odpowiednio sklasyfikowanych obiektów majątkowych, ale także kosztów i efektów (przychodów) finansowych danego podmiotu w pewnym okresie.

Podstawowe formy konta to:

1.    konta jednostronne (drabinkowe): po zapisaniu każdej operacji oblicza się aktualny stan danego składnika. Nie ma tu podziału konta na część służącą do rejestracji operacji zwiększających i operacji zmniejszających stan składnika. Ten sposób prowadzenia zapisu stosowany jest tylko wtedy, gdy decydującą rolę odgrywa informacja o bieżącym stanie przedmiotu ewidencji np. przy prowadzeniu książeczek oszczędnościowych;

2.    konta dwustronne: jedna strona konta przeznaczona jest do rejestracji operacji zwiększających, a druga operacji zmniejszających stan składnika.

Każde konto zawiera:

1.    nazwę konta, która wyróżnia dane konto spośród innych kont i określa, jakie operacje będą ewidencjonowane na danym koncie oraz symbol cyfrowy konta;

2.    dane identyfikacyjne operacji, takie jak: data zapisu, numer i rodzaj dowodu, który jest podstawą księgowania, treść operacji;

3.    dane wartościowe operacji (kwota operacji).

Uproszczonym schematem konta dwustronnego jest tzw. konto teowe. Lewa strona konta to Debet lub Winien a prawa Credit lub Ma.

Konta aktywów funkcjonują następująco:

-    po stronie debetowej wpisuje się stan początkowy danego składnika oraz wszystkie zwiększenia tego stanu;

-    po stronie kredytowej zapisuje się wszystkie zmniejszenia tego stanu.

Obrót debetowy konta aktywnego jest większy lub równy obrotowi kredytowemu, w związku z czym saldo konta jest zawsze debetowe lub równe zero.

Konta pasywów: