19113

w tubach, rurach i wężach, przez co sprawia on wrażenie „wywróconego podszewkę na lewę stronę". W efekcie w środku mamy do czynienia z otwartę, niezaburzonę przestrzenię.

Ważnym aspektem kariery Rogersa była wieloletnia współpraca z Tonym Blairem i burmistrzem Londynu- Kenem Livingstonem, w wyniku której w cięgu dekady przekształcono londyński South Park, rejon południowego brzegu Tamizy. Działalność projektanta w mieście poskutkowała zamianę Londynu w miejsce przyjemniejsze do życia dzięki aktywowaniu przestrzeni publicznych i odzyskaniu zaniedbanych terenów dla życia miejskiego.

Poza nagrodę Pritzkera, którę architekt odebrał 4 czerwca 2007 roku, dołęczajęc tym samym do grona najlepszych architektów świata, Rogers został uhonorowany następujęcymi wyróżnieniami: złoty medal RIBA(1985), Legia Honorowa! 1986), The Arnold W. Benner Memoriał Prize from the American Academy & Institute of Art. And Letters(1989), The Thomas Jefferson Memoriał Foundation Medal(1999), Praemium Imperiale Prize for Architecture(2000), nagroda RIBA imienia Stirlinga(2006). Tę najbardziej prestiżowę, czyli nagrodę Pritzkera architekt otrzymał za położenie podwalin pod Londyn XXI wieku, pionierski charakter dorobku oraz dokonania jako urbanista.

Działalność Richarda Rogersa, trwajęca już ponad 40 lat, przez cały czas wytycza najwyższe standardy w architekturze współczesnej, a jego kluczowe projekty stanowię swego rodzaju przełomowe momenty w projektowaniu w XX wieku. Filozofia architekta opiera się na stosowaniu estetyki wynikajęcej z funkcji, przykładowo używane w jego projektach duże przeszklenia maję na celu dostarczanie światła i ciepła, przez co redukuje się koszt ogrzewania budynku. Projektant w swojej działalności łęczy zamiłowanie do architektury z głębokę wiedzę technicznę, fascynację tym aspektem architektury w efekcie prowadzi do powstawania dzieł użytecznych i funkcjonalnych. Warto przytoczyć tu słowa architekta na ten temat:

„Technologia to klucz do stylu architektonicznego każdej epoki. Z tego właśnie powodu uważam, że nie należy jej ukrywać, tylko pokazywać." (Rogers, Architektura jest polityczna, 2007)

Projekty Rogersa stanowię wyjętkowę interpretację współczesnych nurtów architektonicznych, można je określić jako „maszyny transparentnie integrujęce strefy prywatne z publicznymi"¹. O popularności i trafności jego założeń świadczyć może ilość i różnorodność realizacji w różnych skalach i na kilku kontynentach. W swoim dorobku architekt ma również wieżowce, a także należy do czołówki projektantów zabudowujęcych tereny po WTC.

Omawiajęc twórczość Richarda Rogersa, poza oczywistym skojarzeniem z architekturę high-techowę warto wspomnieć o jego zainteresowaniu życiem miasta oraz ekologicznym aspektem projektowania. W swojej karierze architekt miał okazję jako jedyny przedstawiciel zawodu, prowadzić cykl wykładów radiowych dla BBC, zatytułowanych „Cities for a smali planet". Dotyczyły one miast przyszłości. Charakterystycznę dla niego jest koncepcja naprawiania centrum zanim zacznie się rozbudowywać peryferia, właśnie z tego modelu rozwoju korzysta Londyn. Wychodzęc z założenia, że architektura jest najbardziej społecznę ze sztuk, która wykorzystujęc potencjał miasta może wpływać na przemiany społeczne, Rogers uważa się za obrońcę życia miejskiego. Jednocześnie nie widzi on sprzeczności między ekologię a zabudowę typowo metropolitalnę. Ekologiczne miasta określa jako te o uporzędkowanym transporcie publicznym i gęstości zabudowy, szanse dla miast upatrujęc również w odzyskiwaniu ich zaniedbanych części. Dochodzęc do ekologii, architekt w swojej twórczości znaczęco wyprzedził „ekologicznę goręczkę", można przypisać mu także wprowadzanie terminu „ekologia" do powszechnego użytku. Na ten temat sam Rogers wypowiada się w następujęcy sposób:

1

Źródło: Sztuka architektury, http://www.sztuka-architekturv.Dl/index.Dhp7lD PAGE=3233