19415

Grzesiuk „Psychologia menadżera”    Strona 2 z 3

♦    Poczucie własnej wartości w różnym stopniu u różnych osób zależy od akceptacji. Zależy to od stopnia autonomii i dojrzałości emocjonalnej człowieka. Osoby, które w dzieciństwie otrzymały dużo miłości i dzięki niej wypracowały ugruntowane poczucie własnej wartości, jako osoby dorosłe potrafią budować trwałe i satysfakcjonujące relacje z innymi, lecz także są bardziej odporne na ewentualne frustracje w zakresie potrzeb uczuciowych. Osoby, które nie spotkały się z wystarczającymi dowodami miłości i akceptacji ze strony bliskich w okresie dzieciństwa, przez całe życie mogą odczuwać nasiloną i słabo zróżnicowaną potrzebę akceptacji ze strony otoczenia.

♦    Rozwój autonomii społ. i emocjonalnej pozwala osobie dorosłej na znaczme większe zdystansowaiue się wobec bieżących przejawów akceptacji / dezakceptacji.

♦    Metoda prania mózgu - odizolowanie jednostki od świata, poniżanie i gnębienie jej zarówno psyclucznie i fizycznie, na skutek czego zaczyna nienawidzić siebie i jest skłonna przyjąć całkiem nową koncepcję własnej osoby oraz sprzeczny z dotychczasowym system wartości..

♦    Zachowania koiiforiiiistyczne - podobieństwo jest ważnym orężem w uzyskiwaniu sympatii, niektóre rzeczy robimy tyło. gdy ludzie patrzą (albo gdy nikt nie widzi©). Życie w otoczeniu osób podobnych jest bezpieczniejsze, bo bardziej przewidywalne i zgodne z naszymi preferencjami. Ze względu na to. że podobieństwo do innych jest nagradzane od najmłodszych lat. szybko uczymy się zdobywać akceptację przez upodabnianie się do nich.

♦    Lęk przez dezakceptacją - Można jej uniknąć przez niewyróżnianie się z tłumu Przeciętnych nie lubi się jakoś szczególnie, ale się ich nie atakuje, bonie ma za co.czyli konformizm może też wynikać z Lp.d.

♦    Ludzie sąbardziej aktywni i pomagający, gdy są sami w relacji z drugim człowiekiem, a częściej bierni i obojętni, gdy są w gnipie / thimie. Jednym z powodów tej różnicy jest lęk przed wyróżnieniem się i ośmieszeniem. (Jeśli inni ludzie tak reagują, to widocznie tak trzeba). W tłumie odpowiedzialność jest rozproszona.

♦    Dwa sposoby osiągania akceptacji:

1.    podejmowanie zachowali, które w rzeczywisty sposób zwiększają wartość jednostki dla iiuiycli. (wchodzi w to także atrakcyjność fizyczna).

2.    zachowania manipulacyjne, polegające na nieuczciwych sposobach zwiększania własnej atrakcyjności (przekazywanie partnerowi fałszywych informacji o sobie lub o nim)

3.    mmWŁ POSIADANIA RACJI

♦    Większość ludzi pragnie w oczach swoich i cudzych uchodzić za uczciwych, rozsądnych i mądrych. Jest to niezbędne dla poczucia własnej wartości.

♦    Człowiek jest istotą stadną i często nie potrafi bądź nie chce poszukiwać odpowiedniego wzorca zachować na własną rękę, lecz odwołuje się do tzw. społecznego dowodu słuszności, (inni tak robią, a to znaczy, że jest to słuszne. Ludzie, jedzcie gówna!

Tysiące much nie maże się mylić! ©) Obejmuje to zachowania powszednie, rutynowe (przechodzenie przez jezdnię), jak i bardzo poważne (,,śmierć z małpowania” - naśladowanie śmierci sławnych osób).

♦    Kiedy jesteśmy w sytuacjach nowych, trudnych, wieloznacznych naśladujemy osoby, z którymi możemy się zidentyfikować.

♦    kumulacja ignorancji - świadkowie nagłego wypadku, wzajemnie obserwując własną obojętność, dochodzą do wniosku, że wypadek nie jest groźny i ofiara nie wymaga natychmiastowej pomocy, wiemy, jak może się to skończyć ©

♦    Rozproszenie odpowiedzialności - przeświadczenie świadków wypadku, że to ktoś inny jest bardziej zobowiązany do udzielenia pomocy niż oni. Radzi się, aby w takiej sytuacji ofiara (jeżeli może) zwróciła się po pomoc do konkretnej osoby, która wtedy poczuje się odpowiedzialna

♦    Naśladujemy osoby atrakcyjne - wykorzystywane jest w reklamach, gdy występują aktorzy. ..

v Często ostateczną przyczyną pragnienia posiadaiua racji jest potrzeba akceptacji społecznej: wierzymy, że postępując „właściwie" zdobędziemy przychylność hib choćby unikiuemy krytyki. Zwykle jednak powielamy zachowania innych, bo wierzymy w ich słuszność.

♦    Pragnienie posiadania racji może kolidować z pragnieniem akceptacji - niemożność zrealizowania równocześnie obu pragnień. Konformizm normatywny (zew. podporządkowane się otoczeniu).

4.    RQIĄ AUTORYTETÓW

♦    Wyniki badań Milgrama dowodzą, że każde społeczeiistwo niezależnie od ustroju wychowuje w szacunku wobec osób (autorytetów), które z racji swej wiedzy, walorów etycznych czy stanowiska sąbardziej kompetentne i wiarygodne niż inni. Jednostka nie jest w stanie wiedzieć wszystkiego i w pewnych sprawach musi zaufać innym. Są mechanizmy kontroli, które sprawdzają kompetencje {Wy też musicie mi zaufać i uwierzyć, że streszczam książkę, a nie zmyślam©®).

♦    Zdanie się na autorytety jest nie tylko koniecznością życiową, ale też potrzebą psychologiczną

♦    W niektórych sytuacjach wolimi autorytarny styl kierowania - sytuacje zagrożenia.

♦    Liberalny styl wychowania nie sprawdza się, bo dzieci potrzebują mistrzów w swoim życiu i jeśli nie znajdują ich w domu. to

szukają gdzie indziej {strach się bać.....)

♦    Ufność ludzi wobec autorytetów jest kolejną drogą na skróty, zwalnia nas z myślenia i odpowiedzialności

♦    osobowość autorytarna - umiłowanie porządku, lęk przed nowością, dogmatyzm, myślenie czarno - białe, bezkrytyczny stosunek do władz i autorytetów

v osobowość bluszcz - traktują autorytety jak źródło opieki i zaspokajania własnych potrzeb życiowych, rola wiecznych dzieci, bierność.

♦    Bezkrytyczne przyjmowanie autorytetów - traktowanie jako autorytety wszystkie osoby, które posiadają jakąkolwiek władzę, charakteryzują się określoną powierzchownością, mają tytuły naukowe na wizytówce.

♦    czasem postęp techniczny wymaga odrzucenia autorytetów.