19770

Do krótkoterminowych (z okresem zapadalności do 1 roku) kapitałów obcych zaliczyć możemy m.in. kredyt dostawcy, odbiorcy, pod zastaw ruchomości oraz kredyty wekslowe.

Weksel jest to papier wartościowy, który zobowiązuje wystawcę lub wyznaczoną przez niego osobę do bezwarunkowego zapłacenia sumy pieniężnej określonej osobie w wyznaczonym miejscu i czasie. Jest to bardzo dobry środek gwarancyjny, gdyż w sytuacji gdy wystawca weksla nie ureguluje płatności w terminie, to wierzyciel wekslowy może odzyskać należności w drodze procesu tzw. protekst wekslowy. Zasadniczą różnicą między kredytem dyskontowym i innymi formami krótkookresowego finansowania jest możliwość refinansowania przez biorącego weksel. Dlatego też instytucje kredytowe chętnie zakupują weksle klientów, tj. przyznają kredyt dyskontowy.

W przypadku finansowania długookresowego podstawową formą jest pożyczka. Często jest ona mylona z kredytem. Pożyczka jest źródłem stosunkowo dostępnym w porównaniu z kredytem bankowym. Umowa pożyczki daje większą elastyczność ułożenia treści stosunku prawnego w sposób pozwalający na pogodzenie interesów obu stron. Pożyczka z reguły jest tańsza niż koszt użycia kredytu. Jeśli pożyczkodawca nie jest bank, wówczas pożyczkobiorca ma obowiązek wniesienia opłaty skarbowej, co jest dodatkowym obciążeniem. Istotnym faktem na jaki należy zwrócić uwagę przy kalkulowaniu kosztu użycia kapitału obcego jest to, że odsetki od kredytów bankowych stanowią koszty uzyskania przychodów, dzięki czemu podstawa opodatkowania podatkiem dochodowym ulega zmniejszeniu. Brak uzależnienia od pożyczkodawcy sprawia, że pożyczka jest mało kłopotliwym źródłem. Ma to jednak swoje złe strony, gdyż brak bieżącej kontroli może nie zahamować zaistniałych niekorzystnych zjawisk. Pożyczka nie ma charakteru celowego, natomiast kredyt musi być wykorzystany zgodnie z celem, na jaki został udzielony. Dodatkowo umowa pożyczki może być zawarta na czas nieoznaczony, co nie jest możliwe w przypadku kredytu.

Obligacja jest papierem wartościowym, w którym emitent, tj. wystawca, potwierdza zaciągnięcie określonej kwoty pożyczki i

zobowiązuje się do jej zwrotu właścicielowi obligacji w ustalonym z góry terminie oraz do spełnienia określonego świadczenia na zasadach ustalonych w warunkach emisji obligacji.

Specjalną odmianę obligacji stanowią zerocouponsbonds - obligacje bez kuponów odsetkowych. Właściciel takich obligacji nie otrzymuje na bieżąco odsetek, ale są one dopisywane corocznie do wartości kapitałowej, na jaką opiewał pierwotnie dokument przy uwzględnieniu procentu składanego. W terminie wykupu obligacji jej posiadacz otrzymuje nie tylko wartość nominalną obligacji, ale również kwotę skumulowanych odsetek.

Innym rodzajem obligacji są tak zwane junkbonds - obligacje tandetne. Emitowane przez podmioty o niskiej randze nie mające w ogóle żadnego zabezpieczenia materialnego. Biorąc pod uwagę duże ryzyko, które ponosi obligatoriusz, są one bardzo wysoko oprocentowane.

Leasing polega na uzyskiwaniu dobra inwestycyjnego na podstawie długookresowej umowy, w której leasingodawca zobowiązuje się oddać do dyspozycji leasingobiorcy dane dobro inwestycyjne za określoną zapłatę dokonywaną w ratach. Wyodrębnia się dwa rodzaje leasingu:

W przypadku leasingu bezpośredniego dwa podmioty zawierają między sobą umowę leasingu, wchodząc ze sobą w dwustronny stosunek prawny. Pominięci są tu pośrednicy. Istnieje właściciel przedmiotu i jego użytkownik, który po upływie okresu na czas którego została podpisana umowa może stać się właścicielem tego przedmiotu.

W leasingu pośrednim występują natomiast trzy podmioty, które wchodzą ze sobą w trójstronny stosunek prawny. W ramach tego układu może zostać zawarta jedna trójstronna umowa leasingu lub dwie umowy dwustronne.

W Polsce został wyodrębniony także podział leasingu na operacyjny i finansowy. Leasing operacyjny (bieżący) jest bardzo zbliżony do umowy najmu lub dzierżawy. Przedmiot umowy leasingowej jest prawnie własnością leasingodawcy i przez niego księgowana jest amortyzacja. Leasingobiorca jest