1987

Zasada „pacia sunt serranda” - każda umowa międzyn. będąca w mocy wiąże strony i powinna być przez nie w dobrej wierze wykonywana (zasada świętości umów)

Z STANOWIENIE PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO I RODZAJE JEGO NORM

W stosunkach międzynarodowych nie ma własności ustawodawczej, nie istnieje żaden ponadpaństwowy organ międzynarodowy (ONZ nie stanowi prawa-jedynie rezolucje i zalecenia, które nie mają mocy wiążącej).

Prawo międzynarodowe jest stanowione przez samo państwo, podmioty. Podstawa obowiązywania norm prawa międzynarodowego w stosunku do konkretnego państwa musi być jego zgoda (wyrażona w dowolny sposób).

Stanowienie prawa międzynarodowego jest niesformalizowanc i z decentralizowane. Państwa tworzą prawa międzynarodowe:

poprzez zawieranie umów międzynarodowych

stosując określoną praktykę, która po pewnym czasie zostaje uznana za prawo (normy zwyczajowe).

W większości normy tęgo prawą mają charakter partykularny wiążą te państwa, które wyraziły na to zgodę. Normy prawa wewnętrznego mają z reguły charakter norm powszechnych. PODZIAŁ NORM PRĄW A MIĘPŁ V NARO DOW FGO

a.    podział z uwagi na zakres podmiotowy ich obowiązywania:

normy dwustronne (bilateralne) normy wielostronne (multilateralne)

•    normy partykularne (grupowe)

•    normy powszechne

większość norm międzynarodowych to normy dwustronne. Przeważają normy partykularne. Normy wielostronne mogą wyrażać, albo chronić różne partykularne (grupowe) interesy..

Wiele jest norm partykularnych. Partykularyzm występuje często pod postacią regionalizmu, np. państwa sąsiadujące w jednym regionie tworzą wspólne normy, prawo specyficzne dla danego regionu - regulacje latynoamerykańskie (azyl dyplomatyczny)

Azyl terytorialny-w prawie międzynarodowym i wewnętrznym osoba fizyczna może starać się i uzyskać ochronę i opiekę innego państwa.

Azyl dyplomatyczny-azyl na terenie misji dyplomatycznej obcego państwa, np. konferencja islamska (70 państw).

Normy powszechne - związane są z nimi wszystkie lub prawie wszystkie państwa; związane np. umową międzynarodową

b.    podział norm z uwagi na moc wiążącą

normy prawa międzynarodowego mają charakter    norm względnie

obowiązujących ins disposilivum (prawo względnie obowiązujące)istnieje pewien katalog norm prawa międzynarodowego mających charakter bezwzględnie obowiązujących -normy imperatywne

ins cogens. Do tych norm należą zwłaszcza podstawowe zasady prawa międzynarodowego - np. zakaz użycia lub groźby użycia siły; pokojowe regulowanie sporów międzynarodowych; zakaz ingerencji w wewnętrzne sprawy państwa; wykonywanie w dobrej wierze zobowiązań międzynarodowych.

Normami ins cogens są imperatywne normy powszechnego prawa międzynarodowego, od których nie jest możliwe żadne odstępstwo i które mogą być zmodyfikowane tylko w drodze wyrażenia woli przez colą społeczność międzynarodową poprzez, stworzenie nowej normy tego samego rzędu.

c.    podział z uwagi na sposób powstawania norm

normy stanowione normy ustalone

Normy stanowione - dla ich przyjęcia potrzebne jest wyraźne oświadczenie woli państwa; zwłaszcza normy umowne, traktatowe

2