Clausewitz w swoim dziele wymienia główne środki obrony państwa. Kwestii obrony poświęcił cały rozdział szósty swojego dzieła. Zalicza ją do fundamentalnych kwestii w trakcie wojny.
Pierwszym ze środków obrony, które wyliczył jest obi ona krajowa. Autor twierdzi, że można ją zaliczyć jako część wojska stałego. W nowszych czasacli używano jej poza krajem do natarcia na przeciwnika. Stwierdza też, że w niewielu krajach jest tak silne zorganizowana jak w Prusach i użycie jej w trakcie zmierzchu potęgi Napoleona pozwoliło zdjąć jego jarzmo. Obrona krajowa powinna być bardziej rozwinięta w kategorii obrony, niż ataku, gdyż pozwala to zachować jej wysokie morale i w pełni ją koordynować. Clausewitz obroną krajową nazywa ochoUiiczą ludność państwa ze wszystkimi jej zasobami, tzn. siłami fizycznymi, bogactwem i nastrojami. Odejście od tych zasad powoduje, że obrona krajowa stanie się wojskiem stałymi i będzie pozbawiona swoich podstawowych zalet. Współdziałanie ludzi w ramach obrony krajowej, pozwala w pewnym sensie spoić naród, który traktuje ojczyznę nie jak coś obcego, ale jak własną najwyższą wartość.
Drugim środkiem obrony do której nawiązuje autor, to twierdze. Twierdzi, że współdziałanie twierdz przygranicznych u obrońcy jest o wiele bardziej wydatne, niż u agresora. Twierdza powinna wstrzymywać oblężenie i wywierać większy nacisk na szalę wojny, tzn. niweczy w pewien sposób działalność rzeczywistych sil nieprzyjaciela.
Kolejnym środkiem obrony jest naród. Wpływ jaki wywiera on na wojnę, nawet w przypadku nieuczestniczenia bezpośrednio w wojnie jest znaczny. Utrzymanie podbitego państwa pod nadzorem kosztuje wiele sil. Wszelkie zmuszenie do wykonywania przez podbity naród świadczeń dla swoich potrzeb, dokonywane jest przez wojsko i jeśli kraj chce czerpać znaczące korzyści z zajmowania iimego kraju, musi zaangażować znaczne siły zbrojne. Inną kwestią, dzięki której Clausewitz zalicza naród jako środek obrony jest też fakt, pomocy dla broniących się żołnierzy. Naród w trakcie obrony często pomaga swojej armii. Do tej pomocy możemy zaliczyć wiele przykładów działań. Są to m. in. dzielenie się żywnością, zapewiueiue noclegu, praca na rzecz wrojska, odpowiednie wsparcie logistyczne walczących, użyczaiue swoich pojazdów, utrudnianie pizecnvnikowi szybkiego manewru itp. W swoim kraju każdy lepiej się czuje, także i pomoc narodu wypływa na podniesienie morale walczących.
Kolejnym środkiem jest powstanie narodowe (pospolite ruszenie). Jest bardzo wzniosłym aktem obrony. Najczęściej dokonywane jest na obszarze zajętym przez wroga. W powstaniu narodowym uczestniczą ludzie o wzniosłych ideałach i często o wykraczającej poza wy obrażał ne ramy odwadze. Ma podobne cechy do obrony krajowej. Do powstania przyłączają się głównie ludzie, których najwyższą wartością i potrzebą jest w pełni suwerenne i niepodległe państwo. W historii Polski po utracie nie podległości, spotykamy ich wiele. Według mnie są pięknym wrznioslym wydarzeniem, a pamięć o iuch powinna spajać naród i