20278

-    ułamka fazy krystalicznej

-    kształtu cząstek monomerów

-    temperatury

-    stopnia usieciowienia

-    obecności dodatków np. plastyfikatorów

Plastyfikatory (zmiękczacze) - ułatwiają przetwórstwo oraz modyfikują właściwości mech i cieplne

Antypireny - substancje powodujące niepalność lub samogaśnięcie tworzywa Porofory - substancje stosowane przy produkcji tworzyw spienionych

Ogólny podział materiałów ceramicznych

1.    Szkła - wszystkie na bazie Si02 z dodatkami

2.    Tradycyjne tworzywa wielofazowe z udziałem fazy szklistej lub gliny (iłów) -naczynia, ceramika sanitarna, dachówki cegły itp...

3.    Ceramika o specjalnym zastosowaniu - części maszyn np. silników, narzędzia np. skrawające

4.    Cement i beton

5.    Skały, minerały Podział materiałów ceramicznych ze względu na charakter wiązań chem.

1.    jonowe (NaCI, MgO, AI203, Zr02) zwykle związki metalu i niemetalu

2.    kowalencyjne (Si02, C(diament), Si) związek niemetali lub czystych pierwiastków

Dekohezja - podział ciała materialnego na części w wyniku pokonania i

przekroczenia sił spójności w określonych powierzchniach

Pęknięcie - ciągłość struktury materiału o określonej wielkości i kształcie, na

powierzchnie nieciągłości nie działają siły wiązań atomowych

Pękanie - proces rozwoju dekohezji

Pękanie kruche - pękanie zachodzące wówczas gdy naprężenia przenoszone przez materiał jest mniejsze niż wartość granicy plastyczności oraz odkształcenie plastyczne i absorpcja energii są bardzo małe

(WIKIPEDIA)

Próba Jominy'ego - metoda określenia hartowności stali. Próba polega na wygrzaniu znormalizowanej próbki (wg PN 70/H-04402 - średnica 25 mm, długość 100 mm) przez ok. 30-35 minut w temperaturze 30 -50 °C powyżej temperatury przemiany austenitycznej. Następnie próbka jest czołowo oziębiana poprzez natrysk strumienia zimnej wody. Szybkość oziębiania sięga 3507s na czole próbki i spada do ok 2°/s na drugim końcu. Po całkowitym ostygnięciu próbkę ostrożnie szlifuje się tak, aby nie zmienić struktury, wzdłuż tworzącej z dwu przeciwległych stron na głębokość 0,4-0,5 mm. Następnie na powierzchni ścięć mierzy się twardość w skali Rockwella C.

Pomiary wykonuje się z obu stron w odległości od czoła 1,5 mm , 3 mm, a następnie 6 razy co 2 mm i dalej co 5 mm. Na podstawie próby sporządza się wykres twardości HRC w funkcji odległości od czoła próbki.

Dla danego rodzaju stali określa się (na podstawie wielu próbek) tzw. pasmo hartowności pokazujące możliwy rozrzut własności danego materiału.