Istniały dwie możliwości przejęcia tytułów - przez spółdzielnie dziennikarzy (musiało się opowiedzieć 50% + 1 osoba, spośród redakcji. Drugą był otwarty przetarg.
Istniało zagrożenie, że spółdzielnie umożliwią przejmowanie tytułów ludziom związanym z władzami PRL. Aby tego uniknąć, w ciągu 6 miesięcy od uchwalenia tej ustawy, dokonano zmian w ponad 100 redakcjach.
237 jednostek było do wzięcia (tytułów) - 74 chciano przekazano spółdzielniom, 127 miało iść na sprzedaż a 36 miało zostać dla skarbu państwa.
66 spółdzielni przejęło 72 tytuły prasowe (głównie gazety lokalne, tygodniki, dzienniki regionalne.
105 tytułów sprzedano a te niesprzedane to były głównie gazety bardzo związane z PRL -tzw. betony partyjne.