21931

Przewiduje ona dwie metody prywatyzacji - pośrednią i bezpośrednią, co upraszcza procedurę prywatyzacyjną. Pierwsza metoda składa się z dwóch etapów: komercjalizacji oraz zbycia akcji powstałej spółki, przy czym pierwszy z nich jest warunkiem koniecznym do przeprowadzenia drugiego. Komercjalizacji dokonuje minister Skarbu Państwa na wniosek dyrektora przedsiębiorstwa państwowego, rady pracowniczej lub z własnej iniciatywy. Komercjalizacja polega na przekształceniu formy prawnej przedsiębiorstwa, które ze swej dotychczasowej formy, tj. przedsiębiorstwa państwowego, staje się spółką prawa handlowego. Taka zmiana formy prawnej gwarantuje zachowanie przez firmę osobowości prawnej, a powstała spółka stanowi w 100% własność Skarbu Państwa. Po przekształceniu następuje drugi etap prywatyzacji pośredniej, polegający na zbyciu przez Skarb Państwa akcji osobom fizycznym lub prawnym.

Drugą metodą dopuszczoną przez ustawę stanowi prywatyzacja bezpośrednia, do której przeprowadzenia ustawodawca dopuszcza trzy warianty:

1)    Rozporządzenie majątkiem przedsiębiorstwa

2)    Wniesienie go do innej spółki

3)    Oddanie do odpłatnego korzystania

Prywatyzacja ta dotyczy małycłi przedsiębiorstw państwowych.

Drugi wariant prywatyzacji bezpośredniej stanowi utworzenie przez Skarb Państwa z innymi podmiotami spółki prawa liandlowego. Skarb Państwa wnosi do niej aport w postaci sprywatyzowanego przedsiębiorstwa, a w zamian obejmuje maksymalnie 75% akcji.

Nowością w ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw są bony prywatyzacyjne. Ich emisję inicjuje Sejm na wniosek Rady Ministrów, podejmując uchwałę. Bony mają służyć do zapłaty za: nabycie praw akcji powstałych w wyniku przekształcenia przedsiębiorstw państwowych, nabycie tytułów uczestnictwa w instytucjach finansowych, dysponujących akcjami powstałymi w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego i nabycie przedsiębiorstw. Bony prywatyzacyjne zgodnie z ustawą przydzielane nieodpłatnie w równej liczbie wszystkim obywatelom Rzeczpospolitej Polskiej zamieszkałym w kraju.

Specyficzną metodą prywatyzacji jest tzw. Program Powszechnej Prywatyzacji (PPP), realizowany od grudnia 1994 roku. Został on wdrożony z myślą o wzroście konkurencyjności i efektywności przedsiębiorstw oraz poszerzeniu dla nich rynków zbytu. U podstaw PPP tkwi idea narodowych funduszy inwestycyjnych tworzonych w celu gromadzenia i obrotu akcjami prywatyzowanych przedsiębiorstw oraz odpłatnego przekazania świadectw udziałowych NFI wszystkim pełnoletnim obywatelom. NFI powinny działać przez 10 lat, ale po tym okresie mogą przekształcić się w fundusze powiernicze. Celem funduszy jest pomnażanie majątku spółki. Fundusz może nabywać też akcje innych fum Głównym motorem wzrostu gospodarczego w Polsce stał się sektor prywatny, a piywatyzacja (odgórna i oddolna) przyczyniła się do powstawania bardziej konkurencyjnych struktur w gospodarce. W 2001 r. sektor prywatny wytwarzał już prawie 75% produktu krajowego brutto, zatrudniając ponad 70% wszystkich aktywnych zawodowo Polaków.

Stocznia w Szczecinie. Tak jak w krajach Unii Europejskiej, najtrudniejsze w prywatyzacji i restrukturyzacji okazały się branże ciężkie, o szczególnym znaczeniu społecznym. Trwa proces prywatyzacji grupy dużych przedsiębiorstw w przemyśle hutniczym, chemicznym i maszynowym, a także w energetyce (proces prywatyzacji już trwa, a zainteresowanie inwestorów z zagranicy tą branżą szybko rośnie), gazownictwie, transporcie (przede wszystkim PKP), a także w przemyśle wydobywczym Zmiany w strukturze własnościowej gospodarki i właściwe funkcjonowanie rynku wymagały stworzenia ram prawnych wspierających rozwój swobodnej i rzetelnej konkurencji. Proces ten zamknął się uchwaleniem