2. Nadanie nowego wymiaru europejskiej polityce zagranicznej - ponieważ wtedy po raz pierwszy państwa członkowskie Wspólnot zobowiązały się prawnie do prowadzenia Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa .
3. Rozszerzenie zakresu działania Wspólnot o nowe sektory: przemysł, sieci transeuropejskie, ochronę konsumenta, edukację, szkolenie zawodowe /także młodzieży/, ochronę zdrowia i kulturę oraz uzupełnienie istniejących postanowień o nowe dyspozycje dotyczące polityki społecznej i współpracy w zakresie rozwoju oraz ochrony środowiska.
4. Intensyfikacja współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i polityki wewnętrznej.
5. Wzmocnienie prerogatyw Parlamentu Europejskiego m. in. przez wprowadzenie procedury współdecydowania umożliwiającej mu zawetowanie decyzji Rady Unii Europejskiej oraz zwiększenie liczby przypadków wymogu wyrażenia zgody przez Parlament Europejski na podjęcie przez nią decyzji, umożliwienie PE udziału w mianowaniu członków Komisji Europejskiej oraz w zawieraniu umów międzynarodowych.
6. Wprowadzenie obywatelstwa Unii Europejskiej stanowiącego istotny krok w kierunku „upaństwowienia" Wspólnot.
Traktat składa się z siedmiu tytułów:
I. Postanowienia ogólne.
II. Postanowienia zmieniające Traktat o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty gospodarczej celem ustanowienia Wspólnoty Europejskiej.
III. Postanowienia zmieniające Traktat o ustanowieniu Europejskiej wspólnoty węgla i stali.
IV. Postanowienia zmieniające Traktat o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.
V. Postanowienia dotyczące Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa.
VI. Postanowienia w sprawie współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych.
VII. Postanowienia końcowe.
Świadomość konieczności dalszego reformowania polityki europejskiej i realizacji
Unii Europejskiej spowodowała zapis w art. N Traktatu możliwości jego rewizji, /tzw.
procedura zmiany traktatów o ustanowieniu Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej) w
ramach kolejnej konferencji, którą zaplanowano na 1996r.
♦ ♦ *