22025

lub niewielkiej wadze. Każde głosujące państwo dysponuje w ramach tej procedury jednym głosem.

Zasada kwalifikowanej większości głosów obowiązuje - na mocy Jednolitego Aktu Europejskiego - w prawie wszystkich sprawach wiążących się rynkiem wewnętrznym. Traktat o UE z Maastricht rozciągnął zasadę głosowania kwalifikowanego m.in. na uchwalanie przepisów w ramach Wspólnej Polityki Rolnej, swobodę przepływu siły roboczej oraz zawieranie niektórych umów z państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi.

Traktat Amsterdamski z 1997 r. znacznie rozszerzył zakres przedmiotowy decyzji podejmowanych kwalifikowaną większością głosów na takie m.in. sytuacje, jak zawieszenie danego państwa członkowskiego w prawach członka w przypadku stwierdzenia trwałego i poważnego łamania przez nie fundamentalnych praw człowieka, decyzje wykonawcze wobec decyzji ramowych w ramach II i III filaru UE oraz decyzje o przyjęciu wspólnych akcji lub wspólnych stanowisk, w wykonaniu zatwierdzonych wcześniej przez Radę Europejską wspólnych strategii, ujednolicanie przepisów prawnych i administracyjnych w zakresie osiedlania się obcokrajowców, przyjmowanie i realizację ramowych programów badań naukowych i rozwoju technologicznego, kwestie ochrony zdrowia i interesów konsumentów (w tym przyjmowanie wspólnych norm weterynaryjnych i fitosanitarnych) i in.

Traktat Nicejski, uzgodniony na "szczycie" UE w Nicei w grudniu 2000 r., idzie jeszcze dalej w kierunku rozszerzenia zakresu decyzji podejmowanych kwalifikowaną większością głosów. Z wymogu jednomyślności zrezygnowano m.in. w odniesieniu do nominacji na wyższe unijne stanowiska (w tym przewodniczącego Komisji Europejskiej oraz sekretarza generalnego Rady UE - Wysokiego Przedstawiciela ds. Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa oraz jego zastępcy), a także w przypadku decyzji odnoszących się do międzynarodowego handlu usługami (z pewnymi wyjątkami). Od 1 maja 2004 r. zasada głosowania większościowego zacznie obowiązywać w odniesieniu do niektórych decyzji z zakresu polityki wizowej i azylowej, a od 1 stycznia 2007 r. - w kwestiach związanych z funduszami strukturalnymi i Funduszem Spójności.

Przy głosowaniu kwalifikowaną większością, waga głosów zależy przede wszystkim od liczebności społeczeństwa danego kraju członkowskiego. Ogólna liczba głosów będąca w dyspozycji Rady UE wynosi obecnie 87 i jest podzielona w sposób następujący: Francja. Niemcy, Wielka Brytania i Włochy - po 10 głosów, Hiszpania - 8, Belgia, Grecja, Holandia i Portugalia - po 5, Austria i Szwecja - po 4, Dania, Finlandia i Irlandia - po 3 oraz Luksemburg - 2 głosy. Jeśli głosowanie się odbywa na wniosek Komisji, dla jego przyjęcia wymagane są co najmniej 62 głosy opowiadające się za wnioskiem, a w innych przypadkach - co najmniej 62 głosów oddanych przez co najmniej 10 państw.

Kwestia "ważenia" głosów w Radzie UE była jednym z głównych punktów agendy toczącej się od 14 lutego 2000 r. konferencji międzyrządowej, mającej na celu uzgodnienie zmian o charakterze instytucjonalnym, uznanych za najważniejsze w kontekście zamierzonego rozszerzenia Unii Europejskiej na Wschód. Konferencja ta zakończyła się uzgodnieniem wspomnianego wyżej Traktatu Nicejskiego w nocy z 10 na 11 grudnia 2000 r. Traktat rozstrzyga o nowym podziale głosów w Radzie UE pomiędzy obecnymi państwami członkowskimi, a także rezerwuje stosowną liczbę głosów dla każdego spośród prowadzących negocjacje akcesyjne dwunastu państw kandydujących. Największą (i równą - po 29) liczbą głosów dysponować będą w przyszłości cztery największe państwa członkowskie: Niemcy, Wielka Brytania, Francja i Włochy.

Hiszpania otrzyma 27 głosów, Holandia 13, Grecja, Belgia i Portugalia - po 12, Szwecja i Austria - po 10. Dania, Finlandia oraz Irlandia - po 7, a najmniejszy Luksemburg - 4 głosy. Spośród nowych, przyszłych członków największa liczba głosów przypadnie Polsce - 27, a następnie Rumunii - 14, Czechom i Węgrom - po 12, Bułgarii - 10. Słowacji i Litwie - po 7, Łotwie, Słowenii, Estonii i Cyprowi - po 4 oraz Malcie - 3 głosy. W głosowaniach, które będą się odbywać przed poszerzeniem UE, na wniosek Komisji Europejskiej, dla podjęcia decyzji kwalifikowaną większością wymagane będzie 170 głosów "za" (na łączną liczbę 237 głosów), oddanych przez co najmniej połowę członków, w innych przypadkach 170 głosów "za", oddanych przez co najmniej dwie trzecie członków. Po rozszerzeniu UE o wszystkich dwunastu prowadzących obecnie negocjacje akcesyjne kandydatów, łączna liczba głosów w Radzie UE wzrośnie do 345, a dla podjęcia decyzji kwalifikowaną większością głosów potrzeba będzie co najmniej 258 głosów "za" oddanych przez większość państw (jeśli głosowanie się odbywa na wniosek Komisji) lub dwie trzecie