22213

-    prędkość przepływu fazy ruchomej

-    temperaturę

W przypadku chromatografii kolumnowej należy wzięć pod uwagę rodzaj i długość kolumny, a w przypadku chromatografii cienkowarstwowej mdzaU-WielkQŚć..płyilti^raŁSEQ&Qb-rQZwiiania..chmmatQ.flramQM-

CZAS RETENCJI:

Czas retencji (bO jest to czas przebywania substancji chromatografowanej w kolumnie, czyli czas od momentu jej zadozowania do kolumny do momentu zarejestrowania maksimum piku chromatograficznego odpowiadającego tej substancji. Nazywany jest także niepoprawionym lub całkowitym czasem retencji.

Czas retencji substancji nie zatrzymywanej lub czas martwy (t_M) to czas przebywania w kolumnie substancji nieoddziałującej z wypełnieniem kolumny od momentu zadozowania tej substancji do momentu pojawienia się maksimum jej piku.

Zredukowany czas retencji (t'_R) to czas związany z przebywaniem substancji w kolumnie tylko w wyniku oddziaływania tej substancji z wypełnieniem kolumny.

t’fl = t« -1*

ODLEGŁOŚĆ RETENCJI

Całkowita odległość retencji (l_R) to odległość od miejsca odpowiadającego zadozowaniu substancji chromatografowanej do kolumny do maksimum jej piku.

Odpowiednio można oznaczyć także odległość retencji substancji nie zatrzymanej - Im i zredukowaną odległość retencji - l'_R.

I r — Ir - Im

OBJĘTOŚĆ RETENCJI

W niektórych przypadkach korzystne jest posługiwanie się objętościami retencji.

Otrzymuje się je mnożąc czas retencji przez objętościowe natężenie przepływu gazu nośnego w temperaturze kolumny (Fc).

Całkowita objętość retencji: V«= t*F_c

Objętość retencji substancji nie zatrzymanej: V_M = tyF_c

Zredukowana objętość retencji: V'_R = V_R - Vm = t'_RF_c

Objętość , .retencji ięst...więłkpśęią,...ktpra...w. .p.drpżni.ęni.u. Pd..czasu .retencji nie, zależy Pd liniowej prędkości BJŁeBto-ulaży-LucłiQ.m.ej,

WSPÓŁCZYNNIK RETENCJI

Współczynnik retencji (k) jest inną miarą retencji. Jest to stosunek ilości substancji, wyrażonej w molach znajdującej się w fazie stacjonarnej do ilości substancji w fazie ruchomej.

/,    C,-V, _ KV,

C,V, V,

stacjonarnej

ruchomej

V, - objętość fazy stacjonarnej Vr - objętość fazy ruchomej

Cs - stężenie substancji chromatografowanej (w molach) w fazie Cr - stężenie substancji chromatografowanej (w molach) w fazie K - stała podziału

Współczynnik retencji (dawniej nazywany stosunkiem podziału) można łatwo policzyć wykorzystując zmierzone wartości retencji. Jest on stosunkiem czasu, w jakim substancja chromatografowana przepływa w fazie stacjonarnej do czasu w którym przebywa ona w fazie ruchomej.

Współczynnik retencji określa, ile razy dłużej substancja chromatografowana przechodzi przez kolumnę w wyniku oddziaływania z fazą stacjonarną, niż potrzebowałaby na przejście przez tę kolumnę, gdyby

przebywała tylko w fazie ruchorr^ _{czas re}tencji k “ (t* 't*R- redukowany czas retencji

tw - czas retencji związku nie zatrzymywanego

Im wartość współczynnika retenęji jest większa tym silniej substancja pddziałuje z wypęłnięnięm kplumny,

Retencja względna r - to stosunek retencji dwóch substancji chromatografowanych, z których jedna jest wzorcem (ST), a retencja drugiej jest zbliżona do retencji wzorca.

Retencja względna zależy od:

-    rodzaju rozdzielanych substancji

-    rodzaju fazy stacjonarnej