3071579539

samą prędkością (p), gdzie p = prędkość liniowa fazy ruchomej, a więc czas spędzony w fazie ruchomej jest taki sam dla wszystkich cząsteczek. Czas ten nazwany jest czasem retencji substancji nie zatrzymywanej lub martwym czasem kolumny (t\i).

Zróżnicowanie migracji wynika z czasu (ts) jaki różne substancje spędzają w fazie stacjonarnej. Składnik (A) z niskim współczynnikiem podziału, K, w jakimkolwiek czasie będzie posiadał mniej cząsteczek w fazie stacjonarnej w porównaniu do innego składnika (B) z wyższym współczynnikiem podziału, dlatego będzie mniej opóźniony i szybciej przemieści się przez kolumnę. W związku z tym, stosunek przemieszczania się składnika, (Rm), jest odwrotnie proporcjonalny do wartości jego współczynnika podziału; stosunek przemieszczania się

Rm proporcjonalne do 1 / K

Składniki mieszaniny będą odseparowane tylko wtedy gdy ich współczynniki podziału pomiędzy fazą stacjonarną a fazą ruchomą będą się różniły.

Całkowity czas retencji składnika (tR ) jest sumą czasów spędzonych w fazie ruchomej i fazie stacjonarnej:

tR = t m + t s

t s - zazwyczaj zwane jest zredukowanym czasem retencji, Cr

W chromatografii gazowej przyjmuje się, że faza ruchoma (zazwyczaj azot, hel lub wodór) nie wykazuje oddziaływania z próbką, np. nie wpływa na rozdzielenie cząsteczek próbki pomiędzy fazami, które zależy tylko od oddziaływań międzycząsteczkowych między próbką a fazą stacjonarną. Jedyną funkcją fazy ruchomej jest transport cząsteczek substancji rozpuszczonej wzdłuż kolumny. W chromatografii cieczowej faza ruchoma opisana jest jako interaktywna i odgrywa ważną rolę w rozdzielaniu składników próbki. Poprzez zmianę składu chemicznego fazy ruchomej, rozkłady składników pomiędzy fazy stacjonarną i ruchomą przyczyniają się do tego, iż stosunek ich migracji może być znacznie zmieniony. Dlatego w chromatografii cieczowej, analityk może dodatkowo kontrolować selektywność.

Stosunek przemieszczania się pasma badanej substancji przez kolumnę jest odwrotnie proporcjonalny do wartości współczynnika podziału. W wypadku izotermy liniowej, K nie zależy od stężenia (tj. nachylenie krzywej jest stałe).