Gwarancją wzajemnej niezależności obu izb są też uregulowania dotyczące budżetu. Są nimi w szczególności: umieszczenie wydatków obu izb w odrębnych częściach budżetu państwa, a także wyłączanie jego kontrolowania ze strony Ministra Finansów i możliwości wspomagania z rezerw Rady Ministrów.
O autonomii izb parlamentu świadczy ponadto wyposażenie ich w osobny aparat pomocniczy w postaci działania osobnych kancelarii dla Sejmu i Senatu. Zasada "autonomii pracy izby" odnosi się również do stosunków pomiędzy Sejmem a Senatem. W pierwszym rzędzie wyłącza ona możliwość odbywania wspólnych posiedzeń i podejmowania wspólnych decyzji obu izb w sprawach ustawodawczych. Znane są jednak przypadki zwoływania i odbywania wspólnych uroczystych posiedzeń związanych z uczczeniem określonej rocznicy lub przyjęciem głowy państwa.