24309

Tryptyk w kościele Jezuitów we Lwowie Stanisława Driara

-    forma ołtarza szafkowego

Aleksander Prochenkowicz

Wyrównana gładka powierzchnia, fałdy szat układają się w drobne równoległe rowki, , nastrój spokoju i ciszy, sztywno leżące na tumbach figury - tradycja gotycka

-    nagrobek abpa Jana Twardowskiego w Katedrze lwowskiej

-    pomniki nagrobne dwóch Piotrów Milewskich w katedrze lwowskiej • pomnik bł. Jana z Dukli

Stiukowe reliefy typu sarmackiego

-    dekoracja kaplicy Pana Jezusa w kościele parafialnym w Tarłowie 1630-50 - cztery generacje, stany i zawody artystyczne połączone z motywem śmierci

-    sceny z przedstawieniem Tajemnic Różańca w kościele dominikanów w Piotrkowie - płaskie, pół! udowe stiuki

Popularnie mówi się o lwowskiej rzeźbie rokokowej, ale nie ma czegoś takiego! Jest lwowska rzeźba XVIII wieku. Pojawia się pod koń. lat 30' i w latach 40'. Wielu dziełom nie da się przypisać konkretnego autora, czasami nie są oni w ogóle znani z nazwiska. We Lwowie tworzy się kolonia rzeźbiarska. W owym niezwykle oryginalnym ośrodku lwowskim artyści tworzyli rzeźby cechujące się poruszeniem postaci, wytwornością i obfitością drapowanych szat. Artyści tego ośrodka tworzyli na znacznych obszarach Rzeczypospolitej.

TOMASZ HUTTER

Pochodził z Bawarii, jezuita, pracował m.in. w Krakowie, Jarosławiu i Lwowie. Autor dekoracji w k. św. Andrzeja (bernardynów) we Lwowie. Hutter przyniósł do Małopolski nową stylistykę, operującą formą monumentalną, skłonną do postaci o atletycznej budowie, znamionującej się czytelnym układem draperii. Wyróżnia ten idiom połączenie klasycyzującej idealizacji, przejmowanej głównie za pośrednictwem graficznych wzorów, ze zmysłem realizmu, czytelnym zwłaszcza w partii twarzy, będącym dziedzictwem rzeźby południowoniemieckiej. Podkreślić należy, że postacie męskie Bawarczyka wydają się bardziej udane od niewieścich. Styl rzeźb Huttera nie podlegał gwałtownym przemianom i jest dziś łatwo rozpoznawalny, zwłaszcza w sposobie charakterystycznego kształtowania draperii szat - opracowanych światłocieniowo, plastycznych, ciężkich, jakby mokrych, ściśle opinających ciało, nieznacznie marszczonych. W późnej twórczości artysty zaznaczyła się jednak tendencja do pewnej geometryzacji ujęcia fałd. Twórczość Huttera daje się podzielić na trzy okresy: wczesny - zakonny (lata 1720-26), w którym kształtowały się podstawy jego stylu, dojrzały -sandomiersko-jarosławski (ok. 1727-37) - czas budowania i rozbudowania samodzielnego warsztatu oraz realizowania dużych prestiżowych i najlepszych artystycznie realizacji w duchu ukształtowanej już własnej maniery, wreszcie późny (ok. 1737-45) - z coraz większym udziałem warsztatu, odznaczający się częstokroć obniżeniem poziomu wykonawstwa dzieł i powtarzaniem wypracowanych wcześniej schematów kompozycyjnych. Dziełem życia Bawarczyka jest zespół ołtarzy dla lwowskich bernardynów. Wyróżnia go bogaty program treściowy i przestrzenny, a także wysoki poziom wykonawstwa.

Warsztat Fesingerów we Lwowie

Fabian Fesinger

Rzeźba w kamieniu, liczne figury Niepokalanego Poczęcia,

-    posąg bł. Jana z Dukli przed kościołem Bernardynów we Lwowie 1736

SEBASTIAN FESINGER