26417

(od VIII wieku do ok. 1100 roku), to okres, kiedy był on jednolicie germański. W okresie średnioangielskim (od ok. 1100 do 1500 r.), w związku z podbojem Wysp Brytyjskich przez Normanów, język angielski znalazł się pod silnym wpływem języka zdobywców - francuskiego, i charakteryzował się dużym zróżnicowaniem. W okresie nowoangielskim (od    1500    r.), z    elementów

staroangielskich i francuskich wykształcił się ogólny język angielski, oparty na dialekcie Londynu.

Obecnie język    angielski jest    najbardziej

rozpowszechnionym - pod względem geograficznym -językiem na świecie, obecnym na sześciu kontynentach. Pod względem ilości użytkowników plasuje się na drugim miejscu zaraz po języku chińskim, przy czym liczba ta wykazuje stałą tendencję wzrostową. Jest językiem ojczystym dla ludzi 5 krajów (ok. 400 milionów użytkowników), posiada status języka urzędowego lub status specjalny w blisko 70 państwach, a ok. 750 milionów ludzi używa go jako języka obcego. Szacuje się, że posługuje się nim co 6 obywatel świata.

Decydujący wpływ na    taką powszechność

występowania języka angielskiego na kuli ziemskiej miał przede wszystkim czynnik historyczny, jakim było dążenie Anglii, począwszy    od XVI    wieku, do

podporządkowania sobie jak największej liczby terytoriów w Ameryce, Afryce i Azji w celu utworzenia wielkiego imperium kolonialnego. Kolonizatorzy, ustanawiając swoją dominację w dziedzinie handlu, finansów, administracji i    struktur    rządowych,

wprowadzali swój język do powszechnego użycia na podbitych obszarach. Język    angielski    rozwijał się

niezależnie w odległych miejscach na kuli ziemskiej, wskutek czego na przestrzeni lat powstały różne jego odmiany, posiadające odrębne cechy narodowe, a także języki mieszane.

Zmierzch potęgi imperium brytyjskiego nie zakończył żywiołowej ekspansji angielszczyzny. Kontynuatorem