26447

Praca propagandowa odbywała się na trzech płaszczyznach: edukacyjnej, informacyjnej i kulturowej. Często odwoływano się do propagandy sukcesu, gdzie ukazywano wiele niezrozumiałych wykresów, dużych liczb, imponujących, wyszukanych haseł, które tak naprawdę nic nie znaczyły, ale miały napawać ludzi dumą, poczuciem sukcesu, optymizmem i nadzieja na przyszłość. Potwierdzała słuszność socjalizmu.

Bardzo ważnym elementem nowej propagandy stały się media, gazeta, radio, telewizja, unowocześniono drukarnie, do łask powróciły plakaty, hasła, plansze okolicznościowe.

Innym elementem propagandy była dezinformacja. Głównym jej zadaniem było manipulowanie faktami, pilnowanie, aby niekorzystne dla władzy informacje się nie rozprzestrzeniały w społeczeństwie.

W razie nie stosowania się do rozporządzeń partii stosowała ona metody nacisku takie jak szykany, nękanie podatkami, areszty, wyroki, przesłuchania ludzi, poniewieranie w urzędach bezpieczeństwa. Powszednie stało się donosicielstwo, urzędy bezpieczeństwa miały swoich agentów, ofiarami padali niewinni ludzie.

=KULTURA=

Kultura państw komunistycznych została podporządkowana ideom politycznym. W tym celu utworzono nowy kierunek w sztuce - REALIZM SOCJALISTYCZNY - inaczej zwany Socrealizmem. Istniał on od 1934r w sztuce radzieckiej, a następnie w pozostałych krajach socjalistycznych, w których miał status podstawowej i jedynej słusznej metody twórczości artystycznej.

Socrealizm zakładał, że dzieło sztuki powinno posiadać realistyczną formę i socjalistyczna treść, zgodną z ideałami marksizmu i leninizmu.

Utwory literackie miały przedstawiać życie prostych ludzi i z entuzjazmem opisywać zmiany, jakie przyniósł socjalizm. Używany był wieloosobowy podmiot liryczny, a dzieła cechowały się nikłymi walorami artystycznymi.

Korzystając z monopolu wydawniczego władze komunistyczne czuwały nad wydawanymi książkami i nad ich treścią. Coraz więcej tytułów wycofywano z bibliotek, a nasilenie się cenzury doprowadziło do pojawiania się wydawnictw drugiego obiegu (niezależne, nielegalne, związane z antykomunistyczną opozycją).

[ „Cement” Fiodora Gładkowa; „Obywatele” Kazimierza Brandysa]

Socrealistyczne malarstwo i rzeźba przedstawiały portrety przywódców, wizerunki pracy i życia ludzi. Podstawową ceclią formy była dbałość o realistyczne obrazowanie.

[„Lenin w Smolnym” Isaaka Brodskiego; „Podaj cegłę” Aleksandra Kobzdeja]

Architektura realizmu socjalistycznego miała wyrażać siłę i potęgę państwa, a nie piękno czy elegancję. Budynki są symetryczne, mają charakter monumentalny i surową formę. W architekturze występują szerokie trakty i ogromne place mające skupiać życie mieszkańców. [Uniwersytet Łomonosowa w Moskwie, Pałac Kultury i Nauki, Plac Konstytucji, stacje moskiewskiego metra]