2654

turystycznym. Specjalną kategorię ruchu ludności stanowią tzw. Ruchy wahadłowe czyli

powtarzające się codziennie przejazdy między miejscem zamieszkania i miejscem pracy.

Ruchy te nie wywołują zmian w stanie liczebnym w strukturze ludności.

Metody mierzenia ruchów migracyjnych:

•    Rozmiaiy migracji określa bezwzględna liczba wędrujących; przy migracji zewnętrznej jest to liczba emigrantów.

•    Saldo migracji - różnica między liczbą osób, które przybyły do kraju na stałe, a liczbą osób które wyjecliały na stałe. Podobnie oblicza się saldo migracji dla ruchu wewnętrznego.

•    Współczynnik napływu wędrówkowego

•    Współczynnik odpływu wędrówkowego

Ł.=— C L

^L

•    Współczynnik efektywności migracji

•    Współczynnik zasiedziałości

W ₌h_ZthdL.c

LT*k

•    Współczynnik rucliliwości Wędrówki zew nętrzne

W Polsce historię ruchów zewnętrznych można podzielić na 5 okresów.

1.    Od drugiej połowy XIX wieku do 1939 roku

wędrówki miały jednakowy charakter - były przymusowe i wynikały z przyczyn gospodarczo-politycznych

-    od 1871 do 1913 roku straty w stanie liczebnym ludności wyniosły 3,5 miliona osób

-    w czasie wojny 1914 - 1918 kraj opuściło około 3,6 miliona osób

-    po wojnie nasilona emigracja w okresie 1926-1930 roku

-    lata 20-te - emigranci wyjeżdżali do Francji, USA i Kanady

-    lata 30-te - duża rola wyjazdów do Palestyny i południowej Afryki

2.    1939 - 1944 - deformacja ruchu wędrówkowego, przemieszczenia są przymusowe i wynikają z wojny (2-5 min. osób)

3.    1944-1970

1944 - 1950; migracja związana ze zmianami granic państwa oraz przymusowe migracje

1951 - 1955; całkowite zahamowanie emigracji

1956- 1970; repatriacja Polaków z ZSRR, emigracja Żydów i Niemców

4.    1971 - 1980 - niski poziom imigracji, emigracja przeważa nad imigracją około 10 razy

5.    1981 do dziś - lata 1981 - 1990 to emigracja 0,8 - 1,5 min. osób

2