26564

1.    Obustronna autentyczność-uwolmenie się od maski jako działanie w zgodzie z własnym ja, byoe szczerym, wiemy samemu sobie.

2.    Spotkanie- znaczenie personalne, czyli zaistnienie zdarzenia zetknięcia się z jaką rzeczywistością, z konkretna lub transcedentalną osobą(Bóg).

3.    Zaangażowanie- oddanie się dobrowolnie jakieś sprawie.

Trzy rodzaje dialogu:

1.    Dialog jako metoda, czyli sposób komunikowania się wychowawcy z wychowankiem, w takcie której podmiot dąży do wzajemnego rozumienia się, zbliżenia się i współdziałania.

2.    Dialog jako proces ma mejsce wówczas gdy jeden z 3 komponentów dialogu(poznawczy, emocjonalny, prakseologicznyjzostał wdrożony w życie.

3.    Dialog jako postawa gotowość otwierania się obu stron na wzajemne rozumienie się, zbliżenie się i współpracę.

Dialog może przejąć jedną z 3 form:

1.    Dialogu rzeczowego- dążenie obu podmiotów do wartości prawdy i ma mejsce gdy poznajemy rzeczywistość.

2.    Dialogu personalnego- bazuje na wartości wolności i dobra, jest ujawnieniem się własnej duchowości, przeżyć emocji, otwieraniem się podmiotów na swoje wnętrze.

3.    Dialogu egzystenqalnego- bazuje na miłości- jest wyrażeniem swojej osoby, oddaniem się drugiej osobę az do poświęcenia jej własnego żyda.

Pedagogika przyszłości musi być pedagogiką bycia w pobliżu drugiej osoby. Pedagogiczne credo Tarnowskiego:

1.    Punk wyjścia- wejście w świat wychowanka autentycznym zainteresowaniem i życzliwością.

2.    Wychowanek- nie jest niższym lub mniej wartościowym od wychowawcy. Nie jesteśmy sędziami.

3.    Relacja: wychowawca- wychowanek- zmierzać do przyjaźni nie oczekując jednak wdzięczności ani przywiązania.

4.    F¥oces wychowania- wsłuchiwanie się w wychowanka. Nie narzucanie i nie przymuszanie, lecz delikatna pomocno budzenia zainteresowania.

5.    Cel- pomaganie wychowankowi odnalezienia jego miejsca wżyau i powołania ku dojrzałośa ludzkiej i chrześcijańskiej.