26665

• pod szpitale i instytucje służby zdrowia.

W oparciu o powyższe regulacje sprzedawany jest, lub przekazywany nieodpłatnie, znaczny procent powierzchni konwersyjnych w Niemczech Dla obszarów k on wersyjnych gminy muszą sporządzić plany koncepcyjne, a następnie zarządzać ich realizacją.

Istotna rolę w dziedzinie restrukturyzacji obszarów poprzemysłowych odgrywają prywatni inwestorzy, zainteresowani uzyskaniem z zagospodarowania takich terenów korzyści komercyjnych Trzeba jednak zauważyć, że konkurencyjność takich obszarów wobec innych obszarów inwestycyjnych jest z reguły niewielka. Dlatego w procesie sprzedaży prywatnym inwestorom zasadniczą rolę odgrywa cena tych obszarów, nakłady na dekontaminację oraz możliwość szybkiej realizacji inwestycji. (Podręcznik rewitalizacji. Zasady procedury i metody działania współczesnych procesów rewitalizacji, Warszawa 2003, GTZ Gesellschaft fur Technische Zusammenarbeit)

Pozytywne i negatywne potencjały powierzchni konwersyjnych

Najczęstszym atutem tych obszarów jest ich bliskość wobec centralnie położonych obszarów miasta oraz infrastruktura komunikacyjna. Znaczna ich ilość może stanowić ważny potencjał rozwojowy, przy czym ich zagospodarowanie wymaga dużej innowacyjności. Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że atuty obszarów konwersyjnych przeważają na obszarach gospodarczo silnych. Z kolei znaczna ilość tych obszarów na terenach strukturalnie i gospodarczo słabych stanowi obciążenie i przynosi poważne trudności w ich zagospodarowani u. (Podręcznik rewitalizacji, Zasady procedury i metody działania współczesnych procesów rewitalizacji, Warszawa 2003, GTZ Gesellschaft fur Technische Zusammenarbeit)

Regeneracja jako program

W latach 60-tych region Ruhry znany był jako najbardziej zanieczyszczony i zadymiony obszar Europy. Willi Brandt w swoim programie wyborczym zapewniał "Niebieskie niebo na Ruhrą”. Elekcje przegrał, ale faktycznie niebo zaczęło się przejaśniać. Strukturalna transformacja regionów przemysłowych była : "społecznie bezpieczna”. Poza wzrastającym bezrobociem, nie tworzyły się slumsy, etniczne getta i nie wybuchały strajki. W latach 80-tych stało się jasne że nie ma potrzeby łagodzenia efektów zmian i tworzenia systemu społecznych zabezpieczeń. Kombinacja terenów poprzemysłowych, hałd po eksploatacji węgla, pustych budynków przemysłowych, gęstego i wydajnego systemu komunikacyjnego oraz krajobrazu miejskiego z negatywnym obrazem rekreacyjnym stanowiła magnes dla tych funkcji które były niechętnie widziane w innych rejonach Niemiec: centrów logistycznych, magazynów i hurtowni, centrów utylizacji odpadów - wszystkie te inwestycje były lokalizowane w funkcjonujących wcześniej dla przemysłu budynkach. Powodem kryzysu przemysłu w Zagłębiu Ruhry był otwarty rynek i dysproporcja w cenie węgla kamiennego. Podczas gdy tona węgla wydobywanego w Duisberg kosztowała blisko DM270 za tonę, cena za tonę węgla sprowadzanego z Australii wynosiła tylko DM70.Dzisiaj mniej niż 50 tys osób jest zatrudnionych w Zagłębiu Ruhry, w szczycie rozwoju przemysłu było zatrudnionych 542 tys (1922) Przemysł produkcji stali miał się znacznie lepiej, ciągle jest zapotrzebowanie na stal wysokiej jakości pochodzącą z Zagłębia Ruhry. Region nie mógł jednak konkurować z tanią Koreańską albo chińską stalą, co doprowadziła do kryzysu w latach 70-tych. Obecnie jedynie 4 % wszystkich pracowników jest zatrudnionych w przemyśle związanym z produkcja stali i wydobyciem węgla.(Using Art to Cure Industrial Decay in the Ruhr Pete Darling, 2000)

2