26671

pieszych i przylegającą do drogi strefę parkowania. Składają się z elementów „twardych” -czyli drogi oraz „miękkich” czyli krajobrazu. Scalenie z otaczającym krajobrazem następuje poprzez uwypuklenie walorów widokowych, zagospodarowanie sąsiadujących terenów i udostępnienie ich dla osób przejeżdżających.

Określenie „parkway” jest używane do różnych dróg i często nie ma jasno określonej definicji. J.M.Bennett pionier w tworzeniu krajobrazowych dróg w Wayne County, Michigan pisał "drogi krajobrazowe są łącznikami autostradowymi pomiędzy parkami, posiadającymi oprócz swojej wartości jako łącznika również inne różne rekreacyjne funkcje Są konstruowane jako części metropolitarnego systemu parkowego. (Bennet, 1929). Trasy krajobrazowe są różne - Taconic i Merritt Parkway w stanie Nowy York i Conneticut przebiegają przez wsie lub strefę podmiejską. Wychodzą poza miasto i funkcje jak limitowany dostęp do autostrady w bardziej zielony i przemyślnie zaaranżowany krajobraz. Zlokalizowane na południowym wybrzeżu urbanistyczne trasy krajobrazowe takie jak na przykład Henry Hudson Parkway, która przebiega zachodnią stroną Manhattanu posiadają cechy charakterystyczne dla autostrad

Jedna z definicji tras krajobrazowych identyfikuje trzy główne cechy charakterystyczne wyróżniające trasy krajobrazowe. Trasy krajobrazowe są więc bardziej zielone od innych dróg, są przestrzeniami publicznymi i po trzecie łączą naturalne i kulturowe uwarunkow ania przestrzenne.

Prawdopodobnie najlepszą definicję tras krajobrazowych sformułował historyk krajobrazu Norman Newton. Stwierdził on że trasy krajobrazowe są: "pasami terenu przeznaczonymi do rekreacji. Trasa krajobrazow a nie jest drogą - ona ją zawiera. Pas terenu nie tylko jest jezdnią z wąskimi trawnikami, jest przestrzenią o znacznie większej szerokości, która to zależy od zastanej topografii i warunków kulturowych. To co odróżnia trasy krajobrazowe od dróg szybkiego ruchu jest to, że zostały one zaprojektowane aby uprzyjemnić podróż w^r ładnym otoczeniu, a nie tylko umożliwić dostanie się do celu podróży w sposób jak najszybszy

Zieleń: Trasy krajobrazowe muszą być bardziej zielone od pozostałych dróg. Od zieleni niskiej - traw i bylin do wysokiej zieleni tworzącej naturalny korytarz - dodatkowa zieleń sugeruje że trasy krajobrazowe oferują inne funkcje poza byciem prostym szlakiem transportowym. Z wegetacją roślinną i wrażliwym traktowaniem terenu podkreślają walory krajobrazu terenu przez któiy przebiegają. Na system „parkway” składają się: dużej szerokości trawniki, pasy krzewów i drzew znacznie dłuższe i szersze niż w przypadku innych dróg

Przestrzeń publiczna: Podczas gdy inne drogi mają funkcje transportowe, trasy krajobrazowe charakteryzuje wizja miejsca. Stają się otwartymi pokojami dostępnymi dla szerokiej publiczności, nie tylko zmotoryzowanej. Kreacja doświadczeń i emocji społeczności w tych zewnętrznych pokojach zależna jest od percepcji charakteru publicznej drogi. Integracja tras spacerowych, tras rowerowych, dodatkowych związanych z trasami publicznych instytucji i innych ważnych kulturowych cech tworzy właśnie charakter danego miejsca.

Podobnie jak wyżej wymienione elementy budynki zlokalizowane przy drogach również wywierają silny wpływ na charakter danego miejsca. Korytarze starszych trasy krajobrazowych jak na przykład Lakę Harriet Parkway wyznaczały fasady budynków stojących przy ulicy. Granice wielu współcześnie budowanych tras krajobrazowych jak Elm Creek Parkway wyznaczanych jest przez ogrody znajdujące się na tyłach domów.

We współczesnym krajobrazie miejskim prywatne ogrodzenia odcięły domy od tras krajobrazowych i zniszczyły sens połączonej przestrzeni publicznej. Kiedy garaże znajdują się przy trasach tak jak to się stało w przypadku Sunset Boulevard w Minneapolis przestrzeń

2