2674

W małych grupach interakcja ma charakter interakcji bezpośredniej czyli każdy członek grupy ma kontakt z każdym. Natomiast w dużych grupach np. grupach zawodowych np. adwokatów, nauczycieli nie są w stanie kontaktować się ze sobą bezpośrednio czynią to za pomocą struktur organizacyjnych.

II. W przedstawionym powyżej przykładzie powstała mała grupa ma ona charakter nieformalny, powstała ona spontanicznie pod wpływem zaistniałej sprzyjającej sytuacji, na bazie więzi łączących ich członków.

Grupa o charakterze formalnym powstaje ze względu na wymagania stawiane jednostce z zewnątrz np. grupa studentów, klasa szkolna, zespół pracowników.

III.    Grupy społeczne możemy podzielić na grupy pierwotne i wtórne. Grupy pierwotne to zazwyczaj grupy małe, gdzie członkowie nawiązują bliskie i trwałe związki. Spędzają ze sobą dużo czasu, wiedzą o sobie dużo nawzajem i dzielą się zdobytymi doświadczeniami. Interakcje mają tu duży ładunek emocjonalny. Przykładem tu może być rodzina. Grupy wtórne to grupy większe są to grupy realizujące konkretne cele .Związki w grupie mają charakter oficjalny i okresowy. Grupa trwa do momentu osiągnięcia celu.

IV.    Można też zastosować podział na grupy swoje i obce. Zbiorowość do której osoba należy w stosunku do której jest lojalna i ma poczucie z nią tożsamości to oczywiście grupa swoja . Grupa do, której osoba nie należy i nie ma w stosunku do niej żadnych zobowiązań to „obcy”. Między tymi grupami rodzi się często niechęć.

V.    Należy wspomnieć też o pojęciu grupy odniesienia, gdyż każda grupa, która stanowi podstawę przy ocenie swojej sytuacji przez jednostkę, lub do której jednostka aspiruje, pragnie zdobyć jej aprobatę, zostać jej członkiem lub odwrotnie budzi u niej dezaprobatę i chce się odróżnić aby nie być z tą grupą kojarzoną.