27449

•    Sprzedaż rzeczy niemającej oczekiwanych przez kupującego włąsciwości (wada fizyczna)

Ryzyko utraty rzeczy w okresie między zawarciem a wykonaniem zobowiązania:

•    Sprzedaż rzeczy oznaczonej indywidualnie - periculum est emptoris -kupujący ponosi ryzyko. Rzecz oznaczona indywidualnie to taka, której nie można zastąpić, ma niepowtarzalne właściwości. Kupujący płaci nawet jeżeli rzecz uległa zniszczeniu, bo była niepowtarzalna. Niektóre porządku mówią, że jest to reguła zbyt chamska (BGB, KC). W CC w momencie zawarcia umowy jest właściciemem, więc ma problem.

•    Sprzedaż rzeczy oznaczonej gatunkowo -genus perire non censetur

Sprzedaż rzeczy objętej prawem rzeczowym osoby trzeciej - wady prawne

•    Osoba trzecia (właściciel lub mający ograniczone prawo rzeczowe do sprzedanej rzeczy) Emptor Venditor

•    Mancipatio - actio aucotitatis (prawo archaiczne)

•    Emptio venditio:

o Emptor - przysługuje skarga o zwrot ceny lub nawet ewentualne odszkodowanie (jeżeli zaistniała wina po stronie sprzedającego).

o Action empti - skarga umowy stypulacje gwarancyjne o Evictio jako zasada - mogę domagać się ceny dopiero, kiedy właściciel tego ode mnie zażąda. W XIX wieku w miejsce ewikcji pojawiła się zasada tytułu. Mówi ona, że jeśli sprzedawca nie przeniósł na kupującego wolnej od ograniczeń własności rzeczy sprzedanej, to kupujący może dostąpić odstąpienia wtf.

Sprzedaż rzeczy, która nie miała oczekiwanych przez kupującego właściwości

•    Odpowiedzialność obiektywna w oparciu o akt formalny macipatio -skarga actio de modo agri. Okres prawa archaicznego, nie ma aktu konsensualnego, jest jedynie mancypacja (waga przy udziale świadków, odważano). Uchwycono problem odpowiedzialności w ograniczonym zakresie - sprzedaż nieruchomości, jeśli sprzedany grunt miał powierzchnię mniejszą do tej, którą sprzedający zdeklarował. Była to odpowiedzialność obiektywna, nie trzeba było wykazywać, czy sprzedawca wiedział o wielkości gruntu lub nie. Nie zostawiamy kupującego z problemem wadliwej rzeczy.

•    Odpowiedzialność oparta na sprzeczności z bona fides zbycia rzeczy wadliwej - actio empti. Przełom II i III w. pne. Sprzedawca odpowiada za wady fizyczne, brak oczekiwanych właściwości jeżeli postępował sprzecznie z dobrą wiarą. Początki klauzuli dobrej wiary. W rozważaniach prawników rzymskich definiuje postępowanie sprzeczne z dobrą wiarą jako to, że sprzedawca wiedział o wadzie, ale ją zataił. Model odpowiedzialności się pojawia, ale tylko w ten ograniczony sposób.