17222

Wiosną 1937 wprowadzona została reorganizacja kawalerii w wyniku czego rozpoczęto przekształcanie jednostek kawaleryjskich w zmotoryzowane. Dla przykładu 10 Brygada Kawalerii została całkowicie zmotoryzowana i wyposażono ją w motocykle, działa, tankietki typu TKS, czołgi typu Vickers E i czołgi 7TP. W 1938 zmotoryzowany został również 1 Pułk Strzelców Konnych i razem z 24. Pułkiem Ułanów, 10. Pułkiem Strzelców Konnych i 10 Dywizjonem Artylerii Konnej podporządkowany Dowództwu Broni Pancernych. Z jednostek tych utworzono dwa zgrupowania pancerne 10 Brygadę Kawalerii oraz Warszawską Brygadę Pancemo-Motorową. Polskie oddziały pancerne zmobilizowane w 1939: 6 batalionów czołgów lekkich, 11 dywizjonów pancernych, 15 samodzielnych kompanii czołgów rozpoznawczych, 10 pociągów pancernych Na początku 1955 roku. przed utworzeniem Układu Warszawskiego, polskie wojska pancerne i zmechanizowane składały się z: siedmiu dywizji zmechanizowanych , dwóch pułków czołgów ciężkich dwóch samodzielnych pułków czołgów czterech pułków czołgów i artylerii pancernej i jednego szkolnego pułku czołgów Cztery dywizje zmechanizowane i dwa pułki czołgów ciężkich znajdowały się w składzie dwóch korpusów zmechanizowanych, a trzy dywizje wchodziły do korpusów armijnych. Ogólny stan osobowy wojsk pancernych i zmechanizowanych wynosił 58 800 żołnierzy, co stawiało je pod względem liczebności na pierwszym miejscu w wojskach lądowych. Na uzbrojeniu tych wojsk znajdowały się: 1263 czołgi, w tym 1083 średnich typu T-34/85 i 180 ciężkich typu IS-2, 450 dział pancernych, w tym 399 ciężkich typu ISU-122 i ISU-152 oraz 51 średnich typu SU-85 i SU- 100, 206 dział samobieżnych SU-76. 97 samochodów pancernych BA-64 i 6 transporterów opancerzonych BTR-152. Rozwój organizacyjny wojsk pancernych i zmechanizowanych w okresie istnienia Układu Warszawskiego można podzielić na trzy zasadnicze etapy. W pierwszym, w latach 1955-1965, przy ogólnej redukcji sił zbrojnych sojuszu, następuje ich dynamiczny rozwój, głównie poprzez przekształcanie dywizji zmechanizowanych w pancerne oraz dywizji piechoty w zmechanizowane. Kolejny etap, obejmujący lata 1966-1985, to okres stabilizacji organizacyjnej wojsk pancernych i zmechanizowanych.

Zachowany zostaje ich ogólny skład bojowy. Przeprowadzane zmiany organizacyjne mają charakter doskonalący wcześniej wypracowane struktury i związane są głównie z wprowadzaniem nowszych typów wozów bojowych. Ostatni etap. obejmujący lata 1986-1990, cechują stopniowe redukcje związków taktycznych, spowodowane względami oszczędnościowymi, mającymi podłoże w trudnej sytuacji gospodarczej kraju, a następnie względami polityczno-militarnymi, wynikającymi z postępującego procesu odprężenia na arenie międzynarodowej.

Współczesna organizacja

Współczesnymi jednostkami wojsk pancernych są.

11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej