2790

Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl

1)    Procesy poznawcze i percepcję członków grupy (postrzeganie siebie i innych jako członków grupy).

2)    Motywacja i zaspokajanie potrzeb (dzięki kontaktom w grupie).

3)    Cele grupowe.

4)    Organizacja grupy.

5)    Wzajemna zależność członków grupy.

6)    Interakcje*.

Można definiować grupę poprzez wskazanie funkcji, jakie ona wypełnia w odniesieniu do swoich członków. Grupa musi liczyć minimum 3 członków. Górna granica liczby członków małej grupy jest trudna do precyzyjnego ustalenia. Mała grupa społeczna stanowi grupę także dlatego, że składając się z jednostek, występuje wobec innych osób jako pewna całość. Charakteryzuje ją posiadanie własnego obrazu swojej grupy, relacji do innych grup, pewnej wspólnej perspektywy, z której członkowie grupy postrzegają otaczający ich świat. Często są to stereotypy, które pozwalają na utrzymanie tożsamości grupy dzięki wyraźnemu rozróżnieniu grupy i jej otoczenia.

2. Grupy formalne i nieformalne.

Grupy formalne powstają w „sztuczny” sposób. Ktoś, kto posiada odpowiednią władzę, powołuje je do życia z mocy tej władzy i określa jednocześnie parametry działania takiej grupy (skład osobowy, hierarchię, cele grupowe, czas istnienia grupy, lidera, normy wewnątrz grupowe, usytuowanie wobec innych grup, itp.,)^{1 2}. Tak powstała grupa może przekształcić się w grupę (lub grupy) nieformalną.

Grupy nieformalne powstają spontanicznie w tym znaczeniu, że nie są oficjalnie powoływane przez jakiś organ. Nie oznacza to, że powstają samorzutnie. Często mogą powstawać wokół jednostki, która podejmuje mniej lub bardziej świadome działania, aby taka grupa powstała. Główna różnica między grupą formalną i nieformalną polega na stopniu bezpośredniości wywierania wpływu. W grupach nieformalnych wpływ ten jest bezpośredni. Podstawą funkcjonowania grup nieformalnych są interakcje.

Przez interakcje rozumiemy system wzajemnych zależności przebiegających

2

1

   Por. Społeczna psychologia kliniczna, wyd. cyt., s. 101.

2

   Por. S. P. Robbins, Management, New Jersey 1988. s. 321.