Walka z marnotrawstwem czasu stała się głównym celem w teoretycznych i praktycznych pracach Karola Adamieckiego. Wynalazł harmonogramy po to, by można było demaskować ukryte rezerwy czasowe wynikające z niedostatecznej harmonizacji procesów pracy. Harmonogramy służyły także projektowaniu organizacji, która minimalizowałaby przestoje i oczekiwania. Jednak Adamiecki nigdy nie myślał o minimalizacji przerw za cenę nadmiernego przeciążenia robotników. Zajmował się również analizą kosztów w celu znalezienia optymalnych charakterystyk organów wytwórczych. Wyniki badań w tym zakresie podsumował następującym twierdzeniem: dla każdego organu wytwórczego istnieje zawsze pewna, ściśle określona granica wydajności przy której koszt na jednostkę produkcji jest najmniejszy. W celu ułatwienia znajdowania owej granicy stanowiącej optimum wytwórcze Adamiecki stosował specyficzne wykresy kosztów. Sformułował prawo harmonii. Miał bardzo duży dorobek dydaktyczny, tworzył programy nauczania zasad organizacji pracy i organizacji przedsiębiorstw przemysłowych. Prawo harmonii Adamieckiego.
Podczas I międzynarodowego kongresu naukowej organizacji w Pradze Adamiecki przedstawił zasadę harmonii: „ aby osiągnąć sprawność wzorcową pod względem ekonomicznym trzeba dobierać organy z ich charakterystycznymi wykresami i następnie trzeba aby te organy działały w ścisłym ze sobą związku, tak aby każda czynność odbyła się w swoim czasie".
Podczas eksperymentów Hawthorne Mayo stwierdził, iż zachęty materialne nie były przyczyną wzrostu wydajności pracy, ale że wzrost ten wywołany został poprzez wyróżnienie i poświęcenie uwagi pracownikom. Doszedł do wniosku, że pracownicy będą usilniej pracować, jeśli uznają, że kiero w nic iwo trę siczy się o kh dębrobyii jeśli nadzór będzie im poświęcać szczególną uwagą. Zjawisko to z czasem zostało nazwane efektem Hawthorne.
Przez podkreślenie potrzeb społecznych ruch stosunków współdziałania poszedł dalej niż teoria klasyczna, która traktowała wydajność niemal wyłącznie jako problem techniczny.
W pewnym sensie Mayo odkrył od nowa stuletnie twierdzenie R. Owena, że opłaca się prawdziwa troska o robotników.
Wykres Gantta jest graficznym sposobem planowanie i kontroli. Projekt rozkłada się na odrębne zadania. Dla każdego zadania oszacowuje się czas realizacji i określa termin jego wykonania, niezbędny do zakończenia w ustalonym czasie całego projektu. Informacja ta jest przedstawiona w postaci klamry, której początek wyznacza datę rozpoczęcia, a koniec datę zakończenia każdego zadania. Wykres Gantta umożliwia kierownikowi podjęcie zobowiązań opartych na planowanych terminach zakończenia, pozyskanie dodatkowych zasobów dla skrócenia niektórych terminów.
Harmonogramy Adamieckiego były to graficzne metody analizy i planowania pracy zespołowej. Badanie te doprwadziły do wniosku, iż przyczyną zbyt niskiej wydajności nie była zła praca robotników, lecz nierównomierny podział czynności, skutkiem czego niektórzy robotnicy byli przeciążeni, inni zaś mieli za mało pracy.
W myśl tej zasady, jeśli układ (chemiczny, fizyczny), znajdujący się w stanie równowagi, zostanie poddany działaniu nowego czynnika zewnętrznego lub nastąpią zmiany w dotychczasowym działaniu czynników zewnętrznych, w układzie znajdują procesy zmniejszające wpływ tych bodźców. Wprowadzenie zmian w dotychczasowych sposobach działania powinno odbywać się stopniowo oraz w połączeniu z możliwie dokładnym informowaniem członków zespołu o ich skuteczności. W sytuacji przeciwnej zmiany związane będą ze stratami na pokonywaniu oporów, przeciwdziałanie w dążeniu do zachowania istniejącego stanu rzeczy.
prawo harmonii doboru - harmonią doboru możemy nazwać taki dobór, przy którym wykresy charakterystyczne wszystkich organów (jed. wytwórczych), będą ze sobą uzgodnione tak, aby miały one najbardziej zbliżone do siebie produkcje wzorcowe i aby łączny koszt straconego czasu był jak najmniejszy.
prawo harmonii działania - zgodnie z tym prawem konieczne jest aby te organy działały w ścisłym ze sobą związku, tak aby każda czynność odbywała się w swoim