29566

Liberalizował przepisy kodeksu z 1851 r. —► ograniczenie i złagodzenie karalności przestępstw przeciw państwu, kary śmierci, maksymalną wysokość kary pozbawienia wolności z lat 20 do 15, warunkowe zwolnienie po 3/4 kary.

Dużo ustaw szczególnych - ustawa antysocjalistyczna, ustawa „dynamitowa", kilkadziesiąt innych.

Republika Weimarska - projekt nowego kodeksu karnego z 1930 r. —»zasadnicza reforma

Hitlerowska III Rzesza -*■ liczne nowele totalitarne: np. zerwanie z zasadą legalizmu, powrót analogii, rozbudowa środków zabezpieczających i poprawczych dla recydywistów, osób wykazujących predyspozycje do przestępstwa, ogromny wzrost czynów karalnych (zdrada, sabotaż, ochrona NSDAP i in.) i zaostrzenie represji karnej. Podczas wojny seria rozporządzeń karnych pod nazwą „niemieckiego prawa wojennego".

Kodeksy karne rosyjskie.

Instrukcja Katarzyny II - zbiór zasad, jakimi miała się kierować stworzona przez carycę komisja. Odbiegała od metod rządzenia Katarzyny, która chciała odegrać przed Zachodem rolę oświeconej monarchini, przesycając tekst Instrukcji zdaniami z dzieł filozofów i myślicieli epoki, do tego stopnia, że jej wydawanie zostało we Francji zakazane.

Zwód Praw t. XV z 1832 r. - odróżniono normy ogólne od szczególnych, treść jednak tak bardzo przestarzała, że z chwilą ukazania się Zwodu konieczność podjęcia prac nad jego reformą.

Kodeks Kar Głównych i Poprawczych (min. Romuald Hubę, polak, zwolennik współpracy z caratem, zwolennik szkoły klasycznej) z 1846 r.

Pomimo pewnych nowych elementów, typowa kodyfikacja państwa absolutyzmu policyjnego dostosowana do ustroju feudalno-pańszczyźnianego. Grupa przepisów należących do części ogólnej. Pomimo, że przestępstwo było zdefiniowane jako naruszenie ustawy, to dopuszczono analogię. Szeroka karalność różnych stopni usiłowania, też zamierzenia. Rozbudowane przestępstwa przeciwko władzy, porządkowi publicznemu.

Podział kar na główne i poprawcze:

*    główne - pozbawienie wszelkich praw połączonych z karą śmierci lub z zesłaniem na katorgę lub Sybir.

*    poprawcze - m.in. zesłanie krótkotrwałe, roty aresztanckie, osadzenie w twierdzy, więzienie, kary cielesne, grzywnę.

Stanowy charakter kar. Liczne ustawy szczegółowe.

Kodeks Tagancewa z 1903 r.

Zwięzły, wyodrębniona część ogólna, oparty na szkole klasycznej. Trójpodział przestępstw na zbrodnie (zagrożone karą śmierci, katorgą, zesłaniem), występki (zagrożone więzieniem do 6 lat lub twierdzą) oraz wykroczenia karane aresztem lub grzywną. Nullum crimen sine lege.

Nowoczesne ujęcie odpowiedzialności karnej. W części szczególnej tendencja do kazuistyki

Katalog kar nawiązywał do dawnych tradycji (min. katorga, zesłanie). Uzyskał sankcję cesarską, ale w całości nie został wprowadzony, min. ze względu na potrzebę reformy