201011211821

znalazło uznanie u niektórych autorów¹¹. Na tle przepisów Kodeksu spó-kk handlowych aport w postaci rzeczowego prawa użytkowania byłby nie-dopuszczalny Zgodnie bowiem z art. 14 § 1 k.s.h. prawo niezbywalne-ataki charakter ma właśnie użytkowanie (art. 254 k.c.) - nie może stanowić przedmiotu aportu. Dodatkowego argumentu przemawiającego za takim ftanowiskiem dostarcza art 175 § 1 k.s.h. Dotyczy on tzw. zawyżenia aportów, Kryterium wyceny aportu - zgodnie z tym przepisem - stanowi jego „wartość zbywcza'. W stosunku do prawa, które nie może być przeniesione na inną osobę, nie ma oczywiście możliwości wskazania takiej wartości¹².

nieruchomość juko wkład

Znacznie częściej od przypadku ustanowienia nowego prawa dla spółki spotykane są aporty polegające na przeniesieniu już istniejących i przysługujących wspólnikom praw lub uprawnień. Typowym przykładem takiego wkładu jest wniesienie do spółki własności rzeczy. Oczywiście umowa może określić sposób i termin dokonania tej czynności. Musi to jednak nastąpić przed zgłoszeniem spółki do rejestru sądowego.

Trudności wyłaniają się przy określeniu sposobu wniesienia aportu w postaci własności nieruchomości. Zgodnie z konstrukcją przyjęta w art, 155 i 156 k.c dla przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości wymagane jest istnienie zobowiązania do przeniesienia własności i wykonanie tego obowiązku poprzez czynność rozporządzającą. W typowym przypadku sama umowa zobowiązująca wywołuje skutek rozporządzający (przejście prawa własności). Czy zatem zawarcie umowy spółki z o.o. nakładającej na wspólnika obowiązek wniesienia jako aportu własności nieruchomości wywołuje skutek rzeczowy (nabycie własności przez spółkę)? Na tle Kodeksu handlowego z 1934 r., który nie przewidywał wyraźnie istnienia spółki w organizacji, panowała w tej kwestii rozbieżność poglądów. Część autorów była zdania, że skoro umowa spółki kreuje zobowiązanie do przeniesienia własności, a jest przy tym zawierana w wymaganej dla tej czynności formie aktu notarialnego, to bezpośrednim jej następstwem jest nabycie prawa własności przez spółkę. Zwolennicy tej koncepcji uważali, iż nie ma potrzeby zawarcia drugiej umowy (notarialnej! między wspólnikiem a spółką, która przenosiłaby własność¹³.

Poglądowi temu przeciwstawiano argument, że w momencie zawierania umowy spółki nie istnieje jeszcze podmiot (osoba prawna), który mógłby uzyskać własność. Powstanie on dopiero później - z chwilą dokonania wpisu spółki do rejestru handlowego. Dlatego praktyka, orzecznictwo Sądu Najwyższego oraz znaczna część doktryny przyjmowały konieczność dokonania między już zarejestrowaną spółką a wspólnikiem dodatkowej czynności prawnej przenoszącej definitywnie własność (umowa rzeczowa)¹*.

¹¹ Pbr. uchwala SN z dnia 26 kwietnia 1991 c, UlCZP 32/91 z aprobującym komentarzem A. Szajkom skiego, Prawo spółek handlowych, Warszawa 1995, s. 112-113; A. Szumański, WUafy mqńeńęxkspt-hi kapitałowych, Warszawa 1997, s. 127 i n.

¹¹ Przeciwko możliwości wniesienia aportu w postaci użytkowania - A. Kidyba, SpSb_, op. dt, s. 1-ⁿ lak: A. Szajkowski, Prawo..., op. dt., s. 111; A. Szumański (w:) W Pyziol, A. Szumański, L Wbo, Pro spółek, Bydgoszcz 1998, s. 474.

’* Tak np. A. Wiśniewski, Prawo o spółkach. Podręcznik praktyczny, 12, Warszawa 1991, s. 96ęJ. Prądowi Znaatme formy notarialnej w prawie polskim, Rejent 1996, nr 4, s. 11 i n.; uchwała 94 z dnia 5 grata* 1991 r, Ul CZP 128/91, z glosa J. ignatowkza, OSP 1992, z. 11-12, poz. 241.

280