zawiera juz znacznie mniej substancji odżywczych. Bardzo ciepła woda podczas pełni lata sprzyja zakwitom sinic, których rozwoju. Zimą liczebność glonów jest bardzo niska, a ich rozmnażanie jest bardzo słabe lub żadne.
Do planktonu zwierzęcego zaliczane są zarówno organizmy jednokomórkowe (protozooplankton), jak i wielokomórkowe o złożonej budowie (metazooplankton). Ze względu na duże zróżnicowanie rozmiarów tych organizmów dzieli się je na następujące grupy:
Nannozooplankton (0,002 - 0,02 mm)
Mikrozooplankton (0,02 - 0,2 mm)
Mezozooplankton (0,2 - 20 mm)
Makrozooplankton (>20 mm)
Zooplankton Bałtyku jest taksonomicznie ubogi. Składają sie na nie głównie skorupiaki, wrotki, stadia larwalne ryb, wieloszczetów i mięczaków oraz pierwotniaki.
Wśród dużych organizmów zooplanktonowych (makrozooplankton) występują najczęściej: należąca do jamochłonów (Coelenterata). chełbia modra (Aurelia aurita) oraz trzymająca sie bardziej zasolonych i chłodniejszych wód bełtwa (Cyanea capillata). Do grupy tej zaliczane są również szczeponogi (Mysidaceae), będące największymi bałtyckimi skorupiakami (Crustacea) planktonowymi, oraz larwy ryb.
Znacznie liczniejszy mezozooplankton tworzą głównie wrotki (Rotifera), a spośród skorupiaków przede wszystkim widłonogi (Copepoda) i wioślarki (Cladocera).
Organizmy klasyfikowane jako mikrozooplankton w Bałtyku praktycznie nie występują.
Jeszcze drobniejsze planktonowe organizmy stanowią nanozooplankton. Są to należące do pierwotniaków (Protozoa) orzeski (Cilliata) oraz heterotroficzne wiciowce i bruzdnice.
Fitobentos
Morskie rośliny osiadłe mogą zamieszkiwać tak głęboko, jak głęboko dochodzi minimalna ilość światła potrzebna im do procesu fotosyntezy. Są to wiec głównie organizmy strefy przybrzeżnej. Przytwierdzona do dna roślinność morską stanowią mikro- i makro glony oraz rośliny kwiatowe. Morskie rośliny kwiatowe rosną na dnie, ukorzeniając się w miękkim, piaszczysto-mulistym gruncie.
W skład mikro fitobentosu wchodzą jednokomórkowe glony: okrzemki, zielenice, sinice i krasnorosty. Szczególnie licznie występują w strefie przybrzeżnej do głębokości 1 m, osądzając sie na ziarenkach osadów dennych, kamieniach lub roślinach i zwierzętach.
Makro glony morskie wymagają twardego, skalistego bądź kamienistego podłoża, do którego przytwierdzają sie za pomocą przylg bądź chwytników.