31919

KARA A PRZESTĘPSTWO -» HISTORIA

I Starożytność

1    Platon: kara przywraca harmonię

2    Arystoteles: kara jako wyrównanie szkody

3    Protagoras: przestępstwo jako choroba społeczna

II    Średniowiecze:

1 Św. Tomasz:

„Kara stanowi narzędzie wyrównania krzywdy, ale jest także środkiem poprawy

przestępcy, narzędziem pokuty mającym przywrócić grzesznikowi utraconą łaskę

Bożą”

III    Nowożytność:

1    Grotius:

•    Kara jest naturalną konsekwencją złego czynu, konieczność wymaga jednak by kara była pożyteczna

•    Rozróżnia karę idealną, to jest uzasadnioną wyłącznie poprzez przestępstwa(teoris bezwzględna) i karę jako narzędzie sprawiedliwości społecznej, uzasadnioną celami społecznymi(teoria względna)

2    Thomas Hobbes:

•    Kara jest środkiem odstraszania obywateli od naruszania umowy, na mocy której panujący uzyskał władzę.

III Czasy późniejsze:

3    Immanuel Kant: (myśl klasyczna)

•    Konieczność kary ze względu na godność człowieka, nakazuje stosować karę JEDYNIE jako ODPŁATĘ. Charakter naturalny(wyrzuty sumienia) i sądowy(inne konsekwencje)

•    Teoria odwetu moralnego

4    Hcgcl

•    Przestępstwo sprzeciwia się (woli) emanacji najwyższej istoty-absolutu- i jest jej negacją. Kara jest konieczna jako negacja negacji, gdyż zaprzeczenie istnienia absolutu jest logicznie niemożliwe,

•    Teoria odwetu dialektycznego

5    Stahl

•    Państwo^-^ zewnętrzna organizacja Boga na Ziemi, w imię Boga kara jako utrzymanie harmonii, Bóg nie może upoważniać do niekarcenia. Kara ma na celu dobro obywateli, odpokutowanie,

•    Teoria odwetu Bożego.