32658

najważniejszych faktów.

Opis - dotyczy na ogół charakterystyki cech, budowy, struktury itp. określonych rzeczy tzn. tego co jest względnie stałe - przedstawi układy statyczne.

Wykład - służy podobnie jak opowiadanie do przekazania uczniom informacji z zakresu różnych nauk. Jego struktura jest bardziej systematyczna od opowiadania, a tok w większym stopniu podporządkowany rygorom logiki. Najczęściej dotyczy złożonych układów rzeczy, procesów oraz zachodzących między mini związków i zależności. Należy wprowadzać go stopniowo w wyższych klasach szkoły podst. Dyskusja - polega na wymianie poglądów na określony temat dlatego też należy uprzednio przygotować uczniów do niej formalnie i merytorycznie Należy nauczyć dzieci prowadzić dyskusję: jasne, wyraziste wypowiedzi, rzeczowość, zwięzłość, umiejętność syntetycznego podsumowania jej przebiegu, formułowania wniosków końcowych oraz kulturalnego sposobu dyskutowania. Wykorzystujemy ją dopiero w najstarszych klasach szkoły podst. (gimnazjum) oraz szkole średniej.

Pogadanka - polega na rozmowie n-la z uczniami, gdzie n-l jest osobą kierującą -zmierzającą do osiągnięcia znanego sobie celu, stawia uczniom pytania na które oni udzielają odpowiedzi. W ten sposób krok po kroku uczniowie przechodzą ze stanu niewiedzy w stan wiedzy. Pogadanka może służyć: - przygotowaniu uczniów do pracy na lekcji; - zaznajomienia ich z nowym materiałem; systematyzowania i utrwalania wiadomości; bieżącej kontroli stopnia opanowania materiału. Rodzaje pogadanek: -wstępna; - syntetyzująca; - utrwalająca, - kontrolna. Pogadankę wykorzystujemy w niższych klasach szkoły podstawowej natomiast w wyższych stosujemy dla usystematyzowania i utrwalenia wiadomości oraz bieżącej, wycinkowej kontroli i oceny.

METODY OGLĄDOWE

Pokaz - to zespól czynności dydaktycznych nauczyciela polegający na demonstrowaniu uczniom naturalnych przedmiotów lub modeli, zjawisk, wydarzeń czy procesów i objaśnianiu ich istotnych cech.

Pomiar - określa ilościową stronę badanej rzeczywistości dokonywany przez nauczyciela lub uczniów pod jego kierunkiem.

MET OP. NA DZIAŁ PRAKT UCZ.

Metoda laboratoryjna - polega na samodzielnym przeprowadzaniu eksperymentów przez uczniów tzn. na stworzeniu sztucznych warunków dla wywołania jakiegoś zjawiska aby można było zbadać przyczyny, przebiegi i skutki jego występowania. Stosujemy przede wszystkim w fizyce, chemii, biologii, geologii, tradycyjna - polega na tym, że n-l gromadzi niezbędne pomoce naukowe oraz odpowiednio przygotowuje lekcję, umożliwia wykonanie określonych eksperymentów, doświadczeń. Dzięki temu uczniowie w sposób werbalny potwierdzają poznane wcześniej prawa, zasady, reguły. Jest to bezpośrednie poznawanie rzeczywistości

problemowa - polega na wdrożeniu uczniów do dostrzegania, formułowania i rozwiązywania określonych problemów teoretycznych i praktycznych. Uczniowie wykorzystują uprzednio zdobytą wiedzę, przyswajają sobie nowe wiadomości i umiejętności dzięki samodzielnej aktywności poznawczej. Problem jest środkiem ciężkości pracy n-la i uczniów. Może on występować we wprowadzeniu do lekcji, opracowywaniu materiału nowego, usystematyzowaniu, pogłębianiu czy utrwalaniu materiału. Problem charakteryzują cechy: - implikuje poszukiwanie pomysłów do rozwiązania; - aktywizuje głównie myślenie twórcze; - ma bardziej złożoną strukturę niż pytanie; - jest trudniejszy. Aby problem rozwiązać należy: - odczuwać trudności; - sformułować problemy; - wysunąć hipotezy; uzasadnić hipotezy i sprawdzić je.

Metoda zajęć praktycznych - w metodzie tej dominuje stosowanie nabytej już wiedzy w działalności praktycznej. Jest to umiejętność stosowania teorii w praktyce z jej rozwijaniem i pogłębianiem. Aby sprawnie korzystać z tej metody należy:

- uświadomić uczniom nazwy i znaczenie danej umiejętności;