33349

Objawienie Jezusa jako Syna Bożego

Kiedy arcykapłan przesłuchuje Go przed Sanhedrynem, pyta: „Czy Ty jesteś Mesjasz, Syn Błogosławionego?". Mówi „Błogosławionego", aby nie użyć słowa „Bóg", którego w tym okresie starano się unikać z szacunku do Boga i Jego imienia. W tym jego pytaniu Mesjasz i Syn Błogosławionego, (czyli Syn Boży) są synonimami, a Jezus w swej odpowiedzi wskazuje tylko na swą godność mesjańską, choć już pokazuje swą transcendencję, kiedy mówi: „Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi".

Kościół pierwotny od samego początku wierzył w bóstwo Chrystusa. Tę boską godność ukazało zwłaszcza Jego zmartwychwstanie. W Ewangeliach jednak trzeba było dobrze uzasadnić tę nadziemską godność. Marek nie używa w tym celu długich wywodów teologicznych, posługuje się środkami bardzo prostymi.

i.    Najpierw daje do zrozumienia, że sam Bóg Ojciec wskazuje na Niego jako na swego Syna. Zarówno chrzest w Jordanie, jak też Przemienienie są wydarzeniami, które dla wierzących bardzo wyraźnie ukazują bóstwo Jezusa.

ii.    Czyny i cuda dokonywane przez Jezusa budzą u ludzi lęk, ponieważ ukazują Jego moc i wielkość. One dobitnie objawiają Jezusa jako Boga. Jezus w dokonywaniu cudów jawi się jak Pan wszechrzeczy, któremu posłuszne są nawet żywioły: wiatr i jezioro, jak również demony.

iii.    Sceną, w której Jezus utożsamia siebie z Bogiem, jest, uzdrowienie paralityka. Uczeni w Piśmie mieli tam rację, gdy mówili, że tylko Bóg może odpuszczać grzechy: „odpuszczają ci się twoje grzechy" = że Bóg je odpuszcza. Jezus jednak uzdrawia go, aby pokazać, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów, co znaczy, że jest Bogiem.

iv.    Na koniec Marek przytacza wyznanie wiary poganina, setnika rzymskiego. Jest to jedyna osoba w całej Ewangelii, która wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym. Fakt ten da się zrozumieć, gdy sobie przypomnimy, że Marek pisał do chrześcijan pochodzących z pogaństwa, właśnie do Rzymian (!). Według Marka, sposób, w jaki Jezus umarł, wskazuje wyraźnie, że był On Synem Bożym, równym Bogu.

v.    Jest rzeczą interesującą, że Marek niewiele miejsca poświęca zmartwychwstaniu: zaledwie kilka wierszy. W jego Ewangelii wielkie znaczenie ma, więc sam opis męki i śmierci Jezusa. To z niego jasno dowiadujemy się, że Jezus jest Synem Bożym. Wszakże Jego Męki i śmierci nie da się zrozumieć bez zmartwychwstania. Dopiero w jego świetle Apostołowie zrozumieli ostatecznie tajemnicę Boskiego synostwa Jezusa.