Człowiek sprawiedliwy to człowiek wewnętrznie „uładzony", pełen harmonii, w którym nie ścierają się przeciwstawne tendencje; to człowiek „porządny ", posiadający podstawowe walory etyczne.
Metafora Platona:
„sprawiedliwy porządek w państwie ma być jak porządek w duszy człowieka sprawiedliwego”