33731

Ze względu na rozplanowanie przestrzenne, ośrodki miejskie i obszary kolonizacyjne dzielą się na dwa różniące typy:

-    miasta o układzie nieregularnym, budowie sukcesywnie bez z góry założonego planu np. Ateny

-    miasta o układzie regularnym kształtowane według pewnej koncepcji urbanistycznej. Milet

Wyróżniamy trzy okresy: (przygotowałam to w formie tabelki, najważniejsze informacje)

Okres archaiczny (X-VI w p.n.e.)	-    ośrodki miejskie powstawały w wyniku skupiania się ludności pod ochroną ważnej świątyni lub twierdzy (pozwalała schronić się mieszkającej ludności) -    miasto najpierw rozwijało się na Akropolu, wraz ze wzrostem liczby ludności zaczyna rozwijać się wokół wzgórza, centrum przenosi się poza Akropol -    miasto zostaje otoczone murem -    na obszarze dolnego miasta powstaje agora* -    W Atenach część świątynna i agora nie były ze sobą powiązane w sensie planistycznym, sieć ulic	Ateny
	przestrzenny ro/wói dokonywał sie w suosóh
	swobodny, be/ założonego z córy geometrycznego
	uporządkowania.
Okres klasyczny	- rozwinął sie system planowania miast, oparty na	Milet,
(V-IV w p.n.e.).	układzie geometrycznym, w którym siatka ulic miała	Priene,
	kształt prostokątnej Sżąchownjęy (plan Hippodamosa z Miletu) -    wyróżnia się przestrzeń: święta, publiczną i prywatną. -    w pobliżu agory zlokalizowano grecki odpowiednik ratusza, świątynię i inne budynki użyteczności publicznej	Rodos, Pireus
Okres hellenistyczny (od połowy IV w p.n.e.)	szerokie ulice głów ne i_wąskie uliczki boczne - kompleksy pałacowe i świątynne rozmieszczone były w nowym układzie na wielopoziomowych tarasach połączonych systemem schodów.

a) *AGQRA: główny plac, rynek w miastach starożytnej Grecji. Centrum wokół którego toczyło się życie polityczne i religijne. Czasami odbywały się na agorze zgromadzenia obywateli. Początkowo była nieplanowa, o niezbyt wyraźnych granicach, często jej plan był zaburzony budynkami o charakterze publicznym lub religijnym, czy przebiegającą ulicą, (definicja z wikipedii)

b)    TEATR: budowany w kotlinie przy zboczu, aby wykorzystać cechy ukształtowania terenu.

NAJWAŻNIEJSZE: Starożytne miasto greckie jest uważane za niedościgniony wzorzec umiejętnego dostosowania się do warunków rzeźby terenu i wykorzystania wartości krajoznawczych, bez rezygnowania z realizacji miasta regularnego. Nowym elementem urbanistyki była także funkcja agory jako miejsca, gdzie kształtowała się kultura polityczna i więzi społeczne, (to tyle) ©