musiał nabyć spadek, całość odpowiedzialności przechodziła na fidcikomisariusza]
• na zachętę projektodawcy chcieli zapewnić dziedzicowi kwartę hereditasy aby nakłonić do dobrowolnego oddawania spadku (ponadto zwalniano go z odpowiedzialności, która przechodziła na fideikomisariusza)
• ograniczała swobodę rozporządzania majątkiem do 3/4
• przyznanie kwarty prowadziło do skutków sprzecznych z wolą tcstatora
o fideikomis wolności
■ nieformalna prośba testatora o wyzwolenie, skierowana do dziedzica lub legatariusza
■ to oni, a nie dziedzic stawali się patronami wyzwoleńca
■ nie miało znaczenia, kto jest właścicielem niewolnika, testator mógł prosić o wyzwolenie niewolnika osoby trzeciej
■ przewidywano dla nich słowa stanowcze (zwroty imperatywne), dlatego nazywano je bezpośrednimi
■ należało wyzwalać imiennie lub za pomocą wskazania cechy, która nie wzbudzi wątpliwości, co do tego, o jakiego niewolnika chodzi
■ niewolnik musiał być własnością tcstatora w chwili sporządzania testamentu i śmierci
■ wyzwolenie mogło nastąpić pod wpływem warunku lub terminu, nawet po jego spełnieniu stawał się niewolnik wyzwoleńcem testatora (niezależnie od tego, kto w danej chwili po śmierci testatora był jego właścicielem)
■ tutoris datio dla osób, które miał pod patria potestas lub manus, a które stawały się sui iuris z chwilą jego śmierci: dzieci, wnuki, pogrobowcy, żonya, synowa, której mąż zmarł
■ wymagana była forma stanowcza zamieszczona w testamencie lub w potwierdzonym kodycylu
■ opiekun ustanawiany był do zarządu nad całym majątkiem lub nad jakąś częścią, ale nigdy ex re certa
m należało jasno i od razu wskazać wolnego człowieka także alieni iuris, byle miał choćby bierną zdolność dziedziczenia
■ mógł tutorem zostać niewolnik wyzwalany w testamencie lub nawet cudzy pod warunkiem, że będzie wolny
■ skuteczne tylko w wypadku śmierci darczyńcy przed obdarowanym, stąd dwojaki charakter
o darowizna z warunkiem zawieszającym, że przedmiot przejdzie na własność obdarowanego po śmierci darczyńcy