3 podstawowe funkcje polityki fiskalnej:
funkcja stabilizacyjna - rząd prowadzi politykę antycykliczną, posługując się instrumentami fiskalnymi w celu zmniejszenia amplitudy wahań koniunkturalnych.
funkcja redystrybucyjna - państwo dokonuje wtórnego podziału dochodu narodowego między obywateli przy pomocy instrumentów fiskalnych. Celem państwowej dystrybucji dochodów ludności jest zmniejszenie dysproporcji w poziomie życia i zapewnienie minimum egzystencji każdemu obywatelowi. Rząd wyrażający preferencje większości społeczeństwa, przy pomocy progresywnych podatków i płatności transferowych, koryguje rynkową alokację dochodów.
funkcja alokacyjna - rząd prowadzi politykę strukturalną, dokonując redystrybucji dochodu narodowego między branżami gospodarki i regionami kraju. Celem tych działań jest kształtowanie odpowiedniej struktury gospodarki, a więc stymulowanie rozwoju określonych branż i regionów. Instrumentem tej polityki strukturalnej są podatki nakładane na rentowne branże i bogate regiony i transfery przekazywane nierentownym branżom i biednym regionom.
Nowoczesny system fiskalny ma wbudowane automatyczne stabilizatory pozwalające utrzymać stabilność gospodarki zanim stosowne komisje podejmą decyzje w konkretnych sprawach. Zmniejszają one wartość mnożnika i ograniczają siłę reakcji produkcji na wstrząsy popytowe. Poza tym posiadają jedną wielką zaletę: działają automatycznie. Nikt nie musi rozstrzygać czy wstrząs, któremu podlega gospodarka, jest na tyle silny, aby rząd musiał zareagować. Zmniejszając podatność gospodarki na wstrząsy, automatyczne stabilizatoiy ograniczają amplitudę wahań produkcji.