35523

Dla reakcji przebiegających jednoetapowe) wartości n i m są równe współczynnikom stecliiometrycznym odpowiedniego równania reakcji.

Minimalną energię , jaką powinny mieć cząsteczki, aby zderzenie było skuteczne, nazywamy energią aktywacji (E), a cząsteczki obdarzone energią równą bądź wyższą od energii aktywacji określa się jako cząsteczki aktywne. Wraz ze wzrostem temperatury wzrasta liczba cząsteczek aktywnych oraz liczba zderzeń skutecznych, a zatem wzrasta również szybkość reakcji chemicznej. Zależność stałej szybkości reakcji chemicznej od temperatury

E_

opisuje równanie Arrheniusa: k = k₀ • e ^RT»

ko - współczynnik przedwykładniczy niezależny od temperatury,

E - energia aktywacji,

R - stała gazowa,

T - temperatura, K.

Zgodnie z empiiyczną regułą van’t Hoffa szybkość reakcji wzrasta dwukrotnie przy

at

podwyższeniu temperatury o 10°Q „ _ ., 910, gdzie:

^v2 - y,-z

vi - szybkość reakcji w temperaturze T1, v₂ - szybkość reakcji w temperaturze T2,

AT - T_r T,.

Przebieg czynności:

Określanie wpływu stężenia:

Do czterech zlewek o pojemności 100 cm³ wlałem po 50 cm³ wody destylowanej i po 2 cm³ 2m HC1. Do zlewki nr 1 dodałem 2 cm³ lm tiosiarczanu sodowego i zmierzyłem stoperem czas od momentu dodania odczynnika do chwili pojawienia się „pierwszego” zmętnienia roztworu. Do zlewek nr 2, 3, i 4 dolałem odpowiednio 4, 6 i 10 cm³ roztworu tiosiarczanu, mierząc jak poprzednio czas pojawienia się zmętnienia roztworu Powstające zmętnienie jest wywołane wydzieleniem się koloidalnej siarki:

Na₂S₂Oj +2HC1 ->2NaCl + S0₂ +S i +H₂0 Przyjmując, że określony stopień zmętnienia roztworu jest wywołany zawsze tym samym stężeniem siarki rozproszonej w roztworze, szybkość reakcji można uznać za odwrotnie proporcjonalną do czasu trwania reakcji, w któiym zostało osiągnięte „pierwsze” zmętnienie: