35692

Do Rady Państwa wchodzili z urzędu ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych, a także inne osoby powołane przez cesarza. W rezultacie liczyła ona do 90 członków obradujących pod przewodnictwem władcy. Dzieliła ona na departamenty, posiadała też własną kancelarię prowadzącą sprawy biurowe.

>    W 1802 r zreorganizowano Senat Rządzący . Oprócz funkcji sądu najwyższego o uprawnieniach kasacyjnych, powierzono mu nadzór nad wpływami z podatków i wydatkami państwowymi oraz nad wszystkimi ministerstwami. Stojący na straży prawa i praworządności, spełniał rolę trybunału administracyjnego. Do niego należało także ogłaszanie ustaw. Dzielił się na departamenty, przy których funkcjonowali oberorokuratorzy podlegli prokuratorowi generalnemu (był nim minister sprawiedliwości). Do 1864 r kontrolowali oni całą administrację i sądownictwo, dopiero po przeprowadzonej wówczas reformie sądowej przejęli funkcje organów ścigania.

>    Przy boku monarchy działała od czasów Aleksandra I Kancelaria Cesarska. Znaczenie jej wzrosło za następnego władcy- Mikołaja I, który podzielił też kancelarię na wydziały. Kancelarii podlegały policja i żandarmeria państwowa. Po 1882 r pozostawiono tylko wydział I pełniący rolę osobistej kancelarii cesarza.

Administracja lokalna

Do końca istnienia monarchii zasadniczo utrzymano podział administracyjny z poprzedniego stulecia.

Kraj podzielony był na gubernie z gubernatorami na czele. Byli oni przedstawicielami władzy centralnej w terenie i wykonawcami decyzji ministra spraw wewnętrznych.

Zespoły guberni tworzyły generał - gubernatorstwa Gubernie dzieliły się na powiaty (ujezdy). Ich zarząd tworzyli:

- naczelnik (isprawnik), (wybierany przez szlachtę)

-    asesor (wybierany przez szlachtę)

-    dwóch sielskich (wybierani przez chłopów)

Z kolei powiaty dzieliły się na stany , na których czele stali prystawi. Istniała tez administracja niezespolona, podlegająca osobnym władzom (np. szkolna, kolejowa, wojskowa, pocztowa)

Całość administracji podlegała władzom centralnym w Petersburgu. Dopiero od 1864 r. nastąpił rozdział administracji od sądownictwa.

Samorząd terytorialny w Rosji w II połowie XIX wieku

Zniesienie poddaństwa osobistego chłopów stanowiło kres administracyjno-sądowej władzy dziedziców nad ludnością wiejską. Ponieważ przejęcie tej władzy było kosztowne i trudne najlepszym rozwiązaniem okazał się samorząd lokalny. Można na niego było przerzucić rosnące zadania państwa w zakresie gospodarki, opieki społecznej czy edukacji. Nie chcąc jednak tracić monopolu władzy w