35716

konsyliarzy/ powoływanych przez sejm co dwa lata ( w połowie przez senat połowie przez sejm ). Spośród posłów powoływany był marszałek Rady. Prowadziła prace na zebraniach plenarnych i w pięciu departamentach:

1)    Interesów Cudzoziemskich (z królem jako przewodniczącym w składzie 4 członków)

2)    Policji, czyli Dobrego Porządku ( nadzór administracyjny nad miastami królewskimi),

3)    Wojskowym ( przejął on także funkcje zlikwidowanych w 1776 r komisji wojskowych - koronnej i litewskiej),

4)    Sprawiedliwości,

5)    Skarbowym,

Z wyjątkiem pierwszego, pozostałe liczyły po ośmiu członków, na ich czele stali ministrowie, oprócz Departamentu Sprawiedliwości, na którego czele stał konsyliarz.

Wszystkie decyzje miały zapadać większością głosów zgodnie z zasadą kolegialności. Do Rady należało:

>    kierownictwo i nadzór nad administracją w państwie,

>    inicjatywa ustawodawcza,

>    kontrola urzędników centralnych,

>    a od 1776 -interpretacja obowiązującego prawa

Rezolucje Rady Nieustającej wiązały wszystkie organy państwa. Król stracił na rzecz Rady prawie wszystkie swoje kompetencje. Decyzje Rady zapadały kolegialnie zwykłą większością głosów.

Od osób starających się o stanowisko konsyliarza wymagano praktyki w administracji lub w służbie państwowej ( podstawa do formowania nowożytnej kadry urzędniczej).    Sformułowano

postanowienia mające zapobiegać łapówkarstwu i korupcji.

Zakazano pobierania od interesantów dodatkowych opłat za załatwienie sprawy. Wprowadzono stałe pensje dla członków Rady Nieustającej, celem wyeliminowania nacisków na konsyliarzy ze strony magnatów , czy obcych dworów.