najczęściej w jej pracach uczestniczyli radcy stanu nadzwyczajni ( niezwiązani z żadnym resortem) i referendarze, co obniżało autorytet tej instytucji.
Radę Administracyjną w składzie:
namiestnik,
ministrowie,
inne osoby powołane przez króla
Rada Administracyjna była organem o charakterze doradczym wobec króla (gabinet ministrów). Rozpatrywała głownie sprawy przekraczające właściwość poszczególnych szefów resortów. W 1926 roku (po śmierci gen J. Zajączka) na czele Rady stanął powołany przez króla prezes, a jej uprawnienia poszerzono o kompetencje urzędu namiestnika. Od tego czasu Rada stała się najwyższym organem władzy wykonawczej i administracyjnej w Królestwie, reprezentującym osobę króla i działającym w jego zastępstwie.
Centralnym organem władzy i administracji była, odziedziczona po Księstwie Warszawskim, Rada Stanu. Różniła się ona jednak od swej poprzedniczki w sposób znaczący, dzieliła się bowiem na:
> Zgromadzenie Ogólne Rady Stanu (zwane w praktyce skrótowo Radą Stanu)
Zgromadzenie Ogólne (Rada Stanu) pełniło te same w zasadzie funkcje co Rada Stanu w Księstwie Warszawskim, z tym że w zakresie sądownictwa administracyjnego powołano specjalny organ, tzw. Delegację Administracyjną . Działała ona do roku 1822, po czym została rozwiązana, a sądownictwo administracyjne wróciło do Rady Stanu.
W skład Zgromadzenia Ogólnego weszli, poza namiestnikiem, ministrowie, członkowie kolegiów resortowych z tytułem radców stanu oraz referendarze stanu. .
> Rada Administracyjna, składająca się z ministrów oraz innych osób powołanych przez króla pod przewodnictwem namiestnika, była organem
0 charakterze doradczym wobec monarchy, swoistym gabinetem ministrów. Rozpatrywała w szczególności sprawy przekraczające wyłączną właściwość poszczególnych szefów resortów. W 1826 r zakres jej uprawnień uległ rozszerzeniu o kompetencje namiestnika. Od tego momentu Rada Administracyjna stała się najwyższym organem władzy wykonawczej i administracyjnej, reprezentującej osobę monarchy
1 działającym w jego zastępstwie.