3580

wypadkowy moment pędu, suma spinów. J=(L+S),

(L+S-l),

(L+S-2),..., (L-S)=>J=0. J>0 Sprzężenie Russella-Somoler sa L-S (małe at.) Tego    typu

sprzężenie, gdzie z orbitalnymi momentami pędów

poszczególnych elektronów tworzy    się

wypadkowy moment pędu L, zaś ze spinów wypadkowych spin S, a następnie oba te wektory dają wypadkowy moment pędu J -nazywany sprzężeniem typu L-S.    To

sprzężenie dla małych atomów. Sprzężenie j-j dla dużych atomów. Dla pierwiastków o coraz większej masie atomowej sprzężenie między

wektorami 1 poszczególnych elektronów atomu staje się coraz słabsze. Podobnie dzieje się    ze

sprzężeniami między spinami. Zaczyna przeważać tendencja

sprzężenia

między

wektorami 1 i s danego elektronu a w rezultacie daje wektor j. Każdemu elektronowi odpowiada określony wektor jl=ll+Sl, j2=12+S2. |Ll|=V[l(l+l)]*h= 0, orbitalny moment pędu Lo .

|Ls|=V[S(s+l)]*h, spinowy moment pędu    Ls^-.

|Lj|=V[J(J+l)]*h, całkowity moment pędu

Lnmi

=pl*V[l(l+l)]*pb,

orbitalny moment

magnetyczny.

|ps>ps*V[S(S+

l)]*pb, spinowy

moment

magnetyczny.

|pJ>V[J(J+l)]*p

b, całkowity

moment

magnetyczny.

p=l+[J(J+l)+S(S

+1)-L(L+1)]/2J(J

⁺1)

luirckmank

Zjawisko tunelowania-zjawisko kwantowe polegające na przenikaniu cząstek przez obszar, barierę potencjału, który jest niedostępny z

klasycznego punktu widzenia. Sytuacja    taka

występuje    gdy

wysokość bariery jest większa niż całkowita energia cząstki. Przejście cząsteczki przez barierę potencjalną. Rozważmy cząsteczkę poruszającą się w kierunku bariery potencjalnej    o

pewnej

wysokości U O i szerokości    a.

(rysunek

Załóżmy, że energia

cząsteczki E<Uo. Według mechaniki klasycznej cząsteczka ta nie powinna przejść na drugą stronę bariery, ponieważ podczas przechodzenia przez barierę musiała by mieć energię

kinetyczną, co jest niemożliwe. Rozważmy to zagadnienie zgodnie    z

prawami MECHNIKI KWANTOWEJ. W tym celu skorzystamy zrównania Schródingera.

V⁷4ⁱ+(8n2m/h^?)* [E-U(x,y,z)]^lP=0. Równanie Sclirodingera bez czasu dla cząstki o masie m. Gdzie:

V^2lP-Laplasian funkcji    4\

E-energia całkowita cząstki, U(x,y,z)-energia potencjalna cząstki zależna od jej położenia .-h/2m*d²4^//dx2² +U(x)'F=E'F, gdzie:    h=h/2n.

Zapisy    dla

każdego    z

obszarów; obszar pierwszy: U(x)=0 dla x<0;obszar drugi:    U(x)=Uo

dla 0<x£a; obszar trzeci; U(x)=0 dla x>a. W obszarach pierwszym i trzecim równanie Schródingera przybiera postać: -h/2m*d²4Vdx²= E4*. Natomiast w obszarze drugim przybiera postać: -li/2m*d²'P/dx²=( E-Uo)4ⁱ.

Rozwiązując te

równania

otrzymujemy

następujące

równania na

funkcję *P. W

obszarze

pierwszym

^vPl=Ale(ikx)

+ Ble(-ikx),w obszarze drugim