35969

Wincenty zwany Kadłubkiem (ur. po 1150 lub ok. 1160 według tradycji we wsi Karwów koło Opatowa,- zm. 8 marca 1223 w Jędrzejowie)

♦    imię dziejopisarza pojawiło się po raz pierwszy wśród dokumentów opatowskich w 1189r. w formie „magister Vincencius"

♦    przydomek „Kadłub" mógł być, jak się przypuszcza imieniem lub przezwiskiem ojca pisarza, nawiązującym do jakiej cechy fizycznej bądź te do wykonywanego zajęcia.

Kadłubem nazywano pień a także pień wydrążony łub drewniane naczynie wystrugane z kłody drewna. Przydomek pisarza mógł te pochodzi od miejscowości Kadłub, Kadlubiec, Kadłubek, Kadlubowo, Kadlubowice rozsianych w różnych okolicach kraju.

♦    Długosz przypuszczał iż pisarz był potomkiem średniej rodziny rycerskiej Różyców. Kadłubek był jednak jednym z trzech synów komesa, platyna krakowskiego Stefana.

♦    Pierwsze nauki pobierał w katedralnej szkole krakowskiej pod kierunkiem Amileusza. Wspierał kolegiatę w Kielcach i katedrę w Krakowie. Szczególnie troszczył się o klasztory cysterskie w Jędrzejowie, Sulejowie i Koprzywnicy i bożogrobców w Miechowie, zwiększając ich uposażenie.

♦    Należał do ścisłego otoczenia Kazimierza II Sprawiedliwego, zapewne był zatrudniony jako kancelista i kapelan nadworny

♦najpierw prepozyt kolegiaty pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Sandomierzu, a następnie biskup krakowski w latach 1208-1218, beatyfikowany w 1764 przez papieża Klemensa XIII.

♦Wiatach 1167-1185 studiował nauki wyzwolone i prawo w Paryżu lub Bolonii. Nie ma pewności, czy ukończył swoją naukę tytułem magistra, czy też określenie Mistrz (łacińskie magister), towarzyszące jego imieniu jest związane z przypisywaną mu funkcją opiekuna szkoły katedralnej na Wawelu.

♦W 1215 r. był jednym z ojców soborowych na IV Soborze Laterańskim.

♦Był jednym z dwóch (obok Henryka Kietlicza) przywódców obozu reformatorskiego w polskim Kościele dążącego m.in. do wprowadzenia celibatu i uniezależnienia się Kościoła od władzy świeckiej. Wobec upadku politycznego tego obozu w 1217 zrezygnował z biskupstwa krakowskiego i rozpoczął życie zakonne. Podziwiał rygoryzm cysterskiej ascezy. Wybrał więc cieszące się wielką sławą opactwo w Jędrzejowie. Drogę z Krakowa do Jędrzejowa przeszedł pieszo. Mnisi jędrzejowscy mieli powitać go około kilometr od klasztoru, o czym przypomina usypany później na tym miejscu Kopiec Spotkania.

♦Na polecenie księcia Kazimierza II Sprawiedliwego spisał po łacinie liczące cztery księgi dzieło pt. Kronika polska, które stanowi główne, aczkolwiek niezbyt wiarygodne źródło historii dziejów Polski tamtego okresa

♦W mitrach opactwa jędrzejowskiego spędził ostatnie pięć lat życia i tam też został pochowany. Po śmierci został otoczony czcią cystersów. W 1764 roku Papież Klemens XIII dokonał beatyfikacji W. Kadłubka - wówczas to jego doczesne szczątki zostały przeniesione do Katedry Królewskiej na Wawelu, gdzie do dziś spoczywają w kaplicy bpa Piotra Tomickiego. Wprowadził w Polsce zwyczaj palenia wiecznego światła przed Najświętszym Sakramentem.