3614

Nową koncepcję filozoficzną będącą wyrazem odrębnej chrześcijańskiej postawy wobec Boga i świata przedstawił św. Augustyn.

Augustyn 354-430 urodzony w Tagesta w Numidii w Afryce. Wychowywany na początku w chrześcijaństwie, porzuca chrześcijaństwo dla sceptycyzmu. Kazania Ambrożego nawracają go do kościoła. Ochrzczony w 387 r. spełnia czynności kapłańskie od 35 r. biskup Hippony. Broni nauk kościoła, zwalcza herezje. Najwybitniejszy i najbardziej oryginalny myśliciel chrześcijański.

Pragnę znać Boga i duszę. I nic więcej? Nic więcej". Własna myśl jest faktem że wszystkich najpewniejszym - to zasada Augustyna.

Punktem wyjścia wszelkiej wiedzy ludzkiej jest fakt myślenia i istnienia (subiektywizm) bo nawet jeśli wątpimy, myślimy, a myślenie jest funkcją istnienia.

Święty Augustyn zajmuje w kręgu myśli clirześcijańskiej jedno z najważniejszych miejsc, szereg współczesnych filozofów twierdzi, że Augustyn wyprzedzając myślą nie tylko swój czas i średniowiecze a także XVI do XIX w. jest najbardziej nam bliski.

Pod względem filozoficznym znajdujemy u niego następujące nowe rzeczy;

a)    pierwszy rozbudowany system monoteizmu

b)    pierwszy raz ostro postawione zagadnienie poznania

c)    pierwsze sformułowanie i próbę rozwiązania zagadnienia wolnej woli

d)    oryginalny dowód na fikcyjny charakter czasu

e)    szkice fenomendogiczne o śmierci odkryte w XX wieku

f)    oryginalną częściowo i szeroko rozbudowaną ontologię poznania

g)    pierwszą w dziejach filozofię historii i historyczne pojmowanie świata.

Klemens Aleksandryjski 150-215 urodził się w Atenach. Po licznych podróżach w Grecji, Azji, Palestynie przybył do Aleksandrii; do szkoły Pantainosa. Po śmierci mistrza w wyniku prześladowań chrześcijan opuszcza Aleksandrię i udaje się do Cezarei.

W przeciwieństwie do apologetów, którzy negując potrzebę filozofii helleńskiej w umysłowości chrześcijańskiej równocześnie do niej sięgali.

Klemens oświadcza, że chrześcijaninowi nie może wystarczyć wiara bez grozy, i aby tę lukę wypełnić nie odzowna mu jest filozofia. Wierzący bowiem musi być równocześnie widzącym czyli „gnostą”, a więc zdolnym do głębszego ujmowania objawienia. Klemens próbuje nie tylko przemieszać, ale wręcz stopić elementy filozofii helleńskiej, zwłaszcza stoickiej z doktrynalnymi zakorzeniami chrześcijańskimi której ta filozofia, według niego była przygotowaniem.