Pedagogika zdrowotna ma charakter interdyscyplinarny, łączy elementy pedagogiki oraz nauk medycznych. Podobno podwaliny dla rozwoju pedagogiki zdrowia położyła Helena Radlińska, prekursorka pedagogiki społecznej w Polsce. Zdaniem E. Mazurkiewicza pedagogikę zdrowia można traktować jako:
- specjalizację pedagogiki społecznej
- specjalizację o bardziej samodzielnym charakterze (analogicznie o pedagogiki dorosłych lub pedagogiki socjalnej)
- problematykę o określonym stopniu koncentracji ( a nie odrębną specjalizację).
Pedagogika zdrowia jest przedmiotem nauczanym na wydziałach pedagogicznych niektórych szkół wyższych, na dwóch uniwersytetach wprowadzono specjalizację w tym zakresie.
Edukacja zdrowotna. Termin ten jest odpowiednikiem określenia Heoth education lub rzadziej używanego terminu education for Heath ( edukacja prozdrowotna, edukacja do zdrowia). Edukacja zdrowotna odnosi się do ludzi w całym okresie życia, obejmuje różne formy uczenia się i nauczania itd. E. Charońska: na edukację zdrowotną składają się:
- procesy systematyczne i zamierzone, kształcenie i wychowanie dzieci i młodzieży pod kierunkiem dorosłycli ( rodziców, nauczycieli)
- procesy związane z samokierowaniem własnym rozwojem ( samokształcenie, samowychowanie)
- ogół działań okazjonalnych i przypadkowych, które w sprzyjających okolicznościach mogą skłonić człowieka do refleksji i podjęcia decyzji w celu zdobywania wiedzy i umiejętności oraz wykorzystania ich na rzecz własnego zdrowia.
Możliwe, iż brak zgodności co do nazewnictwa jest jedną z barier w rozwoju edukacji zdrowotnej w Polsce.