36955

Entalpia parowania- zmiana entalpii układu równa energii doprowadzonej do cieczy na sposób ciepła, by określona ilość sub. mogła przejść w stan gazowy E.p.ma zawsze znak dodatni a jej wartość bezwzględna jest równa wartości bezwzględnej entalpii skraplania. Molowa c.p.- ilość ciepła potrzebną do przeprowadzenia 1 mola cieczy w parę w tej samej temperaturze. Wielkość charakterystyczna dla danego rodzaju cieczy. Faza układu-jednorodna pod względem składu i wł.fiz.część układu, oddzielona od pozostałych części, posiadających inne wl.. powierzcluiiami określanymi jako gr anice faz. Ciepło przemiany fazowej - ciepło przepływające pomiędzy danym układem a jego otoczeniem w trakcie przemiany fazow ej (np.topnienia ciała stałego, parowania itp.) I prawo Konowalowa para pozostająca w równowadze z roztworem jest bogatsza w ten składnik, którego dodanie do roztworu zwiększa sumaryczną prężność pary nad nim . II prawo Konowalowa- w max.lub min.temperatury wrzenia skład cieczy i skł. pary są jednakowe. Mieszaniny o takim składzie noszą nazwę mieszanin azeotropowwch Mieszaniny zeotropowe- układ ciecz-para. w^r którym skład ciekłej mieszaniny dwóch lub więcej zwchem iest zawsze inny niż skład pary’ nasyconej, pow^ającej z tej cieczy. Reguła dźwigni in_p/m_t=z«-z^z,-Zp mp-masa fazy gazowej mc-masa fazy ciekłej zp.zc,za-proceni w^owy rozważanego składnika odpowiednio w paize cieczy i całym układzie zasada interpretacji wykresów fazowych, umożliwiająca określanie udziałów dwóch faz znajdujących się w^r stanie równowagi w obszarach współistnienia P.Raoulta. prawo dot.prężności pary nad roztw^rorem doskonałym w^r ustalonej temp.Gdy dwuskładnikowy układ ciecz-para to: Pi=poiX| i P:=P»:X: pi,pj- ciś.cząstkowe składników 1 i 2 w paize nad roztw. p_M, p_w - ciś.pary nasyconej nad czystymi składnikami 1 i 2. x,,x_: -ułamki molow^re składników 1 i 2 w roztw.