38070

Wstęp

Przewodność elektrolityczna roztworu wodnego nazywana inaczej konduktancją elektrolityczną jest to zdolność roztworu wodnego do przewodzenia prądu elektrycznego. Jego przewodność zależy od rodzaju rozpuszczonych substancji - natury jonów ( ruchliwości), stężenia jonów, temperatury roztworu roztworów lepkości roztworu.

Konduktancję roztworów elektrolitów oznaczaną zwykle symbole G definiuje się jako odwrotność rezystancji R:

Jednostką konduktancji jest simens (SI,

1 S- lO'¹.

Przewodność właściwa elektrolitu nazywana jest także konduktywnością

y

elektrolityczną oznaczaną symbolem ^ definiowana jest jako odwrotność rezystancji właściwej O*

1

Z = —•

<J

Jednostką konduktywności jest L^>'^m 1

Elektrolity są to substancje przewodzące prąd elektryczny za pośrednictwem swobodnych jonów; może być w stanie stałym lub stopionym (np. sole) albo w roztworze (np. ulegające dysocjacji elektrolitycznej: kwasy, zasady i sole). Elektrolity dysocjują w różny sposób pod względem ilościowym. Są elektrolity, np. HQ czy HNO3, zdysocjowane w roztworze wodnym prawie całkowicie inne, jak CH3COOH czy HCO3, są słabo zdysocjowane.

Stopień dysocjacji elektrolitu mierzymy stosunkiem liczby cząsteczek zdysocjowanych na jony do ogólnej liczby cząsteczek tego elektrolitu znajdujących się w roztworze. Stopień dysocjacji wyrażamy albo w postaci ułamka 0 < a< 1, albo w procentach 0% < a < 100%.

Wyróżniamy dwie metody oznaczanie przewodności elektrolitycznej właściwej:

a)    metoda bezkontaktowa polega na wykorzystaniu zjawiska indukcji siły elektromotorycznej SEM w badanej próbie na skutek wytwarzanego pola elektromagnetycznego, a następnie jej pomiarze przez obwód pomiarowy.

b)    metoda elektromechaniczna [»lega na pomiarze przewodności elektrolitycznej słupa cieczy ograniczonego wymiarami elektrod czujnika pomiarowego. Pomiar przewodnictwa wykonuje się przyrządami zwanymi konduktometrami w specjalnych naczyńkach pomiarowych, w których umieszcza się elektrody pomiarowe.

Część doświadczalna:

2