38337

25. WYCHOWANIE PLASTYCZNE DZIECI

(II połowa XIX w., Maria Montessori)

Chodzi o uniwersalny rozwój dotyczący zarówno umysłu, ciała, ale też duszy i kultury człowieka. Pobudza swobodną, niezamierzoną dziecięcą twórczość i samodzielne działanie. Zadanie metody Montessori zawiera się w rozwoju indywidualnych cech osobowości, kształtowaniu pożądanego charakteru i temperamentu, przekazywaniu potrzebnej wiedzy i zdolności.

Środkiem do zrealizowania takich zamierzeń jest pomoc w:

-    dążeniu do samodzielnych działań, odczuwania pewności i wiary w siebie,

-    wykształceniu w dziecku poważania dla pracy i ładu,

-    wypracowanie chęci do indywidualnej, ale też grupowej pracy w ciszy i spokoju,

-    utrzymywaniu się długo skupienia nad wypełnianym zadaniem,

-    stworzeniu samodyscypliny, czerpiącej z dziecka, a nie wymuszanej z zewnątrz,

-    umniejszeniu znaczenia nagrody, zdyskredytowanie ich,

-    wykształceniu woli wzajemnej pomocy, zdolności współpracy bez zbędnej rywalizacji,

-    wyrobieniu respektu dla pracy innych,

-    rozwoju osobniczych zainteresowań indywidualnych zdolności,

-    wyrobieniu postawy miłości wobec otoczenia.

zamierzenia Montessori zakładąją;

iU£iemc_P-Pprg« działanie- dziecko uczy się poprzez własne działania -_WQJmxŚć^u<^nio^

-    skupienie - wychowankowie starają się być dokładni i cierpliwi podczas wykonywania zadań

-    .lekcję ciszy - UflUUMOfc uc.ią się jak pracować w spokoju

^ggujy_ą»płeczne - dzieci w różnym wieku wiąże się grupgwg^ęo_p_ozwala na integrację

-    obserwacja - prawidłowo prowadzona pozwoli poznać świat dzieci Wychowawca powinien spoglądać n_ą_re_a_k_ci_e_dzieci w jeęp n.ąlurąjn^m środowisku

-    indywidualny tok rozwoju każdego dziecka - każdy pracuje we własnym tempie i podłóg własnych możliwości