39860

Zapis EMG przy uszkodzeniu pierwotnie mięśniowym (czyli uszkodzeniu mięśnia):

1)    badanie w spoczynku- nie rejestrujemy żadnych potencjałów

2)    skurcz lekki i ocena parametrów potencjału ( amplituda, czas trwania, liczba potencjałów wielofazowych). Amplituda zmniejszona. Czas trwania skrócony. Zwiększa się liczba potencjałów wielofazowych. W czasie lekkiego ruchu występuje zapis interferencyjny, ponieważ wskutek osłabienia mięsień musi angażować w czasie wysiłku większą liczbę jednostek ruchowych.

3)    Zapis skurczu max- zapis interferencyjny ale o obniżonej amplitudzie.

Badanie ENG- badanie szybkości przewodzenia w nerwach obwodowych

Badanie szybkości przewodzenia we włóknach ruchowych. Stymulujemy nerw w 2 punktach I rejestrujemy odpowiedź mięśniową w postaci potencjału na ekranie. Potencjał uzyskany z drażnienia punktu dystalnego ukazuje się szybciej, a potem uzyskamy z drażnienia punktu proksymalnego.

Czas od zadziałania bodźca do pojawienia się potencjału nazywamy latencją. Następnie wyliczamy różnicę między latencją proksymalną i dystalne, co daje nam czas przewodzenia w nerwie (w ms).

Następnie mierzymy odległość między punktem stymulacji. Następnie określamy w ciągu ilu ms impuls przebiegł tę odległość, co daje nam czas przewodzenia.

Badanie fali F umożliwia nam ocenę szybkości przewodzenia w odcinakach proksymalnych aksonu. Fala F powstaje przy drażnieniu nerwu ruchowego na skutek antydromowego przebiegu bodźca, który dociera do neuronu ruchowego i stymuluje go. W wyniku stymulacji neuronu ruchowego, czyli komórki rogu przedniego, powstaje impuls, który biegnie ortodromowo do mięśnia i powoduje powstanie fali F, która pojawia się w jakiś czas po fali F.

Nieprawidłowości przewodzenia ruchowego:

1)    zwolnienie szybkości przewodzenia charakterystyczne jest dla neuropatii demielinizacyjnej

2)    wydłużenie latencji znaczne występuje również w neuropatii demielinizacyjnej

3)    obniżenie amplitudy odpowiedzi występuje w neuropatii aksonalnej

Badanie szybkości przewodzenia we włóknach czuciowych:

1)    drażnimy receptory skórne na palcach przy pomocy elektrod obrączkowych i rejestrujemy potencjał czuciowy na brzegach nerwu przy pomocy elektrod odbiorczych.

2)    Mierzymy odległość między elektrodami odbiorczymi i określamy czas przewodzenia

3)    Oceniamy amplitudę potencjału czuciowego