40063

ŚRODOWISKA WYCHOWAWCZE

Odrębne środowisko społeczne, które grupa wytwarza dla osobnika mającego zostać jej otoczeniem po odpowiednim przystosowaniu. Istnieją trzy orientacje metodologiczne (wg Mikołaja Loiniarksiego):

1.    naturalistyczna - warunki, które sprzyjają naturalnemu wzrostowi i rozwoju jednostki

2.    pozytywistyczna - źródło bodźców stymulujące rozwój wychowanka z zastosowaniem stacji wychowawczych (np. nagród, kar)

3.    humanistyczna - środowisko jako układ społecznych interakcji świadomych podmiotów społecznych

Pedagog społeczny musi być zainteresowany środowiskiem lokalnym, do którego mógłby się odwołać konkretnej sytuacji, gdyż to środowisko wychowawcze ma negatywny lub pozytywny wpływ na jednostkę:

cc pedagog szuka tych elementów środowiska, które są modyfikowane przez bezpośrednie celowe działania - istotne dla życia i rozwoju jednostki

Dwie analizy środowiskowe w pedagogice społecznej :

1.    analiza typologiczna - zmienna do budowania wiedzy ogólnej o środowiskach, określonej kategorii społecznej i kulturowej; wiedza kategorii społecznej, kulturowej; wiedza usystematyzowana pod kątem wywoływania zmian, które mają prowadzić do optymalizacji życiowej

2.    analiza diagnostyczna - zachowana na użytek konkretnych już przypadków pojedynczych lub zbiorowych, w których zachodzi podejrzenie że dokonanie zmian w rozwoju jednostki nie mogą się dokonywać bez odpowiednich modyfikacji ich środowiska

Proces rozpoznawania metodycznego postępowania

Koncepcja ogniw E. Mazurkiewicza