41148

•    Żeromski popierał program „obrony czynnej” sformułowany przez Zygmunta Miłkowskiego

•    Jeż: przeciwko lojalizmowi stańczyków, kierunkom ugodowym w Królestwie opowiadając się za liberum konspiro, proponując utworzenie skarbu narodowego na cele przyszłej walki zbrojnej

•    Żeromski + Maciejewski: teza o odrębności narodowej Polaków - nie spotkał się ten pomysł z aprobatą Kół (wymienione wyżej)

•    Kultura: ocena Sienkiewicza, Prusa, Orzeszkowej, Dygasińskiego; malarstwo: Grottgera, Matejki, Chełmońskiego...

•    Recepcja idei społeczno - politycznych

III. EWOLUCJA ŚWIATOPOGLĄDOWA AUTORA „DZIENNIKÓW”

•    „Dzienniki” jako dokument osobistego rozwoju pisarza

•    „Dzienniki” w sposób wyjątkowy w całej literaturze polskiej drugiej poł XIX wieku ukazują dzień po dniu proces formowania się osobowości pisarskiej autora „Syzyfowych prac”. Proces ten obserwować można na kilku płaszczyznach

1.    ideologicznej - punktem wyjścia był tradycjonalizm wiary katolickiej i szlacheckiego wychowania młodego pisarza. Dom rodzinny Żeromskiego to dom biednej szlachty niewiele różniący się od gospodarstw chłopskich; stąd solidarność z chłopami od wczesnego dzieciństwa. Wiele przejawów pobożności autora w tekście

2.    Wolnomyślicielstwo - pod wpływem min Gustawa Bema

3.    Miłość do Heleny Radziszewskiej, młodszej siostry macochy pisarza, kobiety zamężnej i matki kilkorga dzieci.

4.    pobyt w Warszawie - pozytywistyczne hasła - rodzi się autor - społecznik. Solidaryzm narodowy wkrótce nabiera cech utopijnych

•    Wiele scen w Dziennikach dowodzi bystrej obserwacji antagonizmów między chatą włościańską a dworem oraz bezwzględnego wyzysku ekonomicznego chłopów.

•    Wstawiennictwo za unitami którzy wykazywali bierny opór przeciw nakazom władz carskich o nawracaniu ich przemocą na prawosławie.

IV. ROZWÓJ ŚWIADOMOŚCI ESTETYCZNEJ

•    Zaczynał swą drogę twórczą od naśladownictwa. Szkolne wiersze - echo drugorzędnych pisarzy romantycznych. Z romantyzmu - kierunek zainteresowań historycznych. Także liryki osobiste.

•    Wpływ Bema - galeria bohaterów historycznych: Kościuszko, Ściegienny, Garibaldi itd. najczęściej wspominani.

•    Później stosuje do siebie określenie Nieżdanowa - „romantyk realizmu”

•    Nie toleruje reprezentantów zasady tendencyjności w sztuce spod znaku „Prawdy” i „Przeglądu Tygodniowego” . Pisze o Świętochowskim którego poważał, że ten kierunek doprowadził do absurdu, że w utworach nie ma żadnej prawdy. Żeromski przez pewien czas - obiektywny naturalista